คิดอะไรใจลิขิตจึงขีดเขียน (กลอนทั่วไปครับ)

ทาสกรรม

โอ้ชีวิตเดินทางอย่างสาหัส
ตามบัญญัติแห่งกรรมชี้นำผล
จะดีชั่วตัวก่อก็คือตน
จะทุกข์ทนหรือสุขสมอย่าตรมตรอม

จะเชิดหน้ารับกรรมที่ทำไว้
จะทุกข์ยากแค่ไหนไม่ผยอง
จะยิ้มสู้ต่อไปด้วยใจปอง
ในนามของ "ทาสกรรม" ต้องจำทน...

ทีเกิดมา ลำบาก สุดยากแสน
ต้องเจ็บแค้น กลืนกล้ำ น้ำตาไหล
ใช่ลิขิต ปัจจุบันกรรม กระทำไป
แต่เหตุไซร้ กรรมเก่า ที่เรามี
เมื่อเกิดมา ชาตินี้ จงตั้งมั่น
อย่าแปรผัน ขอชดใช้ ให้หมดหนี้
เมื่อเกิดมา จงตั้งหน้า กระทำดี
ชาติหน้ามี บุญญา มาหยุดรอ
ถึงลำบาก อย่างไร ใจยิ้มสู้
ใจเรารู้ ทุกข์สุข ทุกครั้งหนอ
แม้ลำบาก ปล่อยวางใจ ให้เพียงพอ
ชาติหน้าขอ สบายได้ ไร้นิวรณ์....

ในเส้นทางแห่งมรรคาพาพ้นทุกข์
แม้ล้มลุกอย่างไรไม่ถวิล
จะตั้งหน้าฝ่าฟันไปตามใจจินต์
ให้ถึงถิ่นแดนนิพพานอันพ้นภัย

ด้วยกรรมเก่าเรามีทั้งดีชั่ว
ต้องเตือนตัวอย่าท้อแท้แม้หวั่นไหว
ชดใช้กรรมที่ทำมาหมดคราใด
วันนั้นได้ยิ้มร่าพาเบิกบาน...

ลมฝนคลาย เริ่มหายห่าง ร้างลาฟ้า
หัวใจข้าฯ กลับร้างใย หทัยหมอง
เพราะรักร้าง จางจิต ที่คิดปอง
เพียงคิดครอง เธอเอาไว้ เพียงในใจ
เป็นรักตรม ที่อำพราง...พรางรักซ่อน
เปรียบเหมือนค้อน ที่กระหน่ำ ย้ำตอกให้
หวังเพียงแต่ ได้รักเธอ เสมอไป
แม้เก็บไว้ เพียงในใจ ให้เปรมปรีดิ์
แต่กลับเป็น เช่นไฟสุม มารุมเร้า
หัวใจเศร้า เหงาจิต คิดสุขศรี
เพียงอยากเห็น เธอมีสุข ไร้ทุกข์มี
กลับทวี ความกลุ้ม สุมหทัย
เพียงชาตินี้ ไร้ความหวัง ดังใจคิด
แต่หัวจิต ยังสร้างฝัน รังสรรค์ให้
ขอครองคู่ อยู่เคียง เพียงในใจ
ชาติหน้าได้ หวังประสบ พบสักครา......

ตรุษจีน ตรุษจีน ปีนี้
เกี่ยงคัง ยู่อี่ ฮวดไช้ เพ่งอัง
ค้าขาย ทำการใด กำไรสตังค์
ทุกคน มั่งคั่ง จิตใจเปรมปรีดิ์
พุทโธ ธัมโม สังโฆ คุ้มครอง
เทพไท้ ปกป้อง คุ้มครองสุขศรี
หัวใจ มีสุข ไร้ทุกข์ มั่งมี
ขอให้ โชคดี มีสุข ทุกคน.....

มองธรรมชาติ ที่สรรค์สร้าง ยามว้างจิต
ปล่อยใจคิด ยิ่งใจเหงา เศร้าสุขหาย
แต่แม้นยาม มีสุข ทุกข์ก็คลาย
ทั้งเช้าสาย ยามได้ชม สุขสมจินต์
มีกลางวัน ก็ยังมี ราตรีเปลี่ยน
มันหมุนเวียน เปลี่ยนไป ไม่สุดสิ้น
คลื่นทะเล ที่สาดซ่า จนชาชิน
เหมือนใจจินต์ ไม่เคยหยุด สะดุดครวญ......

เสียงสายฝน สาดซ่า มาแว่วๆ
มีเสียงแผ่ว แทรกมา โหยหาไห้
ฝ่าสายฝน ปนสายลม ผสมไป
เป็นเสียงใจ ของใครกัน รำพันครวญ
คงชอกช้ำ ลำเค็ญนัก ทุกข์หนักแน่
รักคงแปร เปลีี่ยนไป ไม่คืนหวน
เสียงร่ำร้อง ทั้งโหยไห้ คนใจรวน
ฝากลมทวน ไปปลอบใจ ด้วยใยดี....

ตะวันลา พาจิตหวน ทวนความหลัง
ครั้งที่ยัง รักสุขสม พรมสุขศรี
เคยฝันถึง คนึงรัก ด้วยภักดี
กลับจรลี ร้างลา ใจอาวรณ์
ฝากสายลม พัดพาใจ ไห้ห่วงหา
ฝากน้ำตา ทีหลั่งลา ปัจจถรณ์
ฝากลมพริ้ว ไปบอกคำ จำลาจร
ฝากลมวอน อย่าลาลับ จงกลับมา...

กล้าเสียเถิด อย่าลังเล แกล้งเฉไฉ
แม้หัวใจ นั้นมีรอย อย่าถอยหลัง
จงชูคอ อย่างมั่นคง ทรงพลัง
เพียงรอยฝัน มันลบได้ ใยรอรี
แม้รอยรัก ปักไว้ ใจสั่นหนาว
เมื่อถึงคราว ต้องกล้า อย่าหันหนี
ท้าประชัน แม้จันทรา อย่าปราณี
ใจสุขศรี หากเก่งกล้า ท้าตะวัน
ทิ้งความเศร้า ความเหงา ที่เผาจิต
ที่พลาดผิด พอปล่อยได้ ใจสุขสันต์
จงกล้าสู้ จงกล้าฝ่า ท้าประชัน
มีสักวัน ที่รอยด่าง จะจางไป........

จะร้าวหนาว พราวหมอก หยอกต้นเศร้า
โศกเจ้าเฝ้า โหยหา พาโศกศัลย์
สายลมหนาว พัดพราวพรม ประสมกัน
ลมฝนพลัน จางลา พาระโรย

สิ้นแล้วหนอ เจ้าโศกใบ ไร้แขนง
เจ้าสิ้นแรง จะแตกใบ ไห้หาโหย
รากเจ้าช้ำ แตกแห้ง แล้งลมโชย
จึงลาโรย ทิ้งใบสิ้น อย่างชินชา

หยดน้ำค้าง หยดหนึ่ง ซึ่งเกาะผิว
ลมพัดปลิว ไม่ซึมสาย กระหายหา
หัวใจโศก ต้องห่างน้ำ ย้ำชินชา
จำจากลา ยืนเหี่ยวแห้ง เพราะแล้งใจ....