บ้านใหม่เรือนธรรม ลานกลอน

ธรรมะวันละบท

ตอน..คลื่นใจสาดให้ทุกข์

ใช้พระธรรม ต้านคลื่นใจ ให้สงบ
ย่อมพานพบ หลักความจริง สิ่งแท้หลาย
ใยจิตหวั่น สั่นริ้ว จนพริ้วพราย
ใช่ใจกาย ทุกข์ระทม ระบมทรวง
รู้ปล่อยวาง รู้ไม่เที่ยง ยอมเลี่ยงหลีก
รู้จักปลีก ปล่อยใจ ไม่ห่วงหวง
รู้จักคิด ถึงความจริง สิ่งล่อลวง
รู้จักบ่วง รู้จักหลบ ย่อมพบธรรม....

ธรรมะนานๆบท

เมื่อตายไป เอาอะไร ไปไม่ได้
ที่เหลือไว้ คือความดี ที่สรรเสริญ
มีชีวิต หากทำชั่ว มัวเมาเพลิน
คนก็เมิน แช่งด่าเอา แม้เจ้าตาย
ยามเกิดมา ก็มือเปล่า ไร้เงาสิ้น
ชีวิตดิ้น ต่อสู้ไป ใจมุ่งหมาย
ให้ชีวิต นั้นรอดพอ รอวันตาย
หล่มอบาย หากตัดได้ ใจพบธรรม
สร้างความดี กันไว้เถิด ประเสริฐยิ่ง
เพราะทุกสิ่ง ล้วนมายา พาใจช้ำ
โลภสะสม ทรัพย์สินไว้ ใจพึงจำ
ชั่วก็ทำ ยามตายไป ใครด่าตน...

ธรรมะนานๆบท

เกิดเป็นคน ควรอดทน ดิ้นรนอยู่
จงยิ้มสู้ อย่าพ่ายแพ้ แก้ปัญหา
ใจอดทน ดิ้นรนไว้ ใชัปัญญา
ถึงเวลา อย่าท้อแท้ พ่ายแพ้ใจ
อย่าทำตัว ตกต่ำ ให้ช้ำจิต
เพราะชีวิต เลือกเดินไป แก้ไขได้
หนทางชั่ว หนทางดี มีทางไป
อย่าแพ้ใจ เลือกทางชั่ว มัวเมาตน
รู้ปรับตัว รู้ปรับใจ ไม่ยอมแพ้
คนจริงแท้ ปรับตัวได้ ใจสุขสนธิ์
ย่อมไร้ทุกข์ มีแต่สุข ทุกข์ไม่ดล
รู้จักยล ความพอเพียง สิเที่ยงจริง
เพราะสุขทุกข์ อยู่กับเรา อย่าเขลาโง่
ทุกข์จะโต สุขมากล้น ยากพ้นยิ่ง
หากใจวาง ย่อมห่างได้ ไม่ประวิง
ทุกๆสิ่ง อยู่ทีใจ ให้ปล่อยวาง.........

ดูดนมแม่4.jpgดูดนมแม่4.jpg

พระคุณแม่

น้ำนม อันมีค่า ราคาสูง
โลหิตปรุง กลั่นเป็น เห็นสีขาว
เป็นกษิร์ ที่มีค่า ราคาพราว
ไร้กลิ่นคาว บริสุทธิ์ ดุจชีวี
จากอกแม่ แปรจากใจ ให้ลูกน้อย
ที่แม่คอย เฝ้าอุ้มชู ดูสุขศรี
แม้เจ็บปวด หัวอก สะทกที
แม่ทนมี ให้ลูกเจ้า ดูดเต้านม
เพียงเสียงร้อง ที่หิวโหย ผ่อนโรยรา
แม้ชีวา แม่ให้เจ้า เฝ้าประหงม
ขอแต่ลูก นั้นมีสุข ไม่ทุกข์ตรม
เจ้าสุขสม แม่ก็ปริ่ม ยิ้มเอ็นดู......

ธรรมะวันละบท

จะรักใคร จงรักซื่อ ถือสุจริต
อย่ารักผิด รักคนชั่ว พามัวหมอง
จะรักใคร ดูให้ดี มีใครครอง
อย่ารักปอง คนมีคู่ อดสูใจ
รักให้มาก จงรัก ภักดิ์ประเทศ
รักขอบเขต พระศาสนา ผาสุกใส
รักให้มาก องค์ราชา บิดาไทย
รักไม่ไกล รักพ่อแม่ รักแท้จริง....

ธรรมะนานๆ บท

ปล่อยความร้าว หนาวใจ ไว้ในอก
พร้อมจะยก ทิ้งไป ให้หายหนาว
รู้ว่าทุกข์ ก็ทิ้งไป ใจพรั่งพราว
จะหายหนาว เพราะปล่อยวาง กระจ่างใจ
อันคนเรา นั้นแปลก ชอบแบกทุกข์
แสวงสุข มาสร้างเสริม หาเติมใส่
ทั้งที่สุข และทุกข์นั้น มันแปรไป
ไม่เคยได้ หยุดนิ่ง ยิ่งปรวนแปร
พุทธองค์ ทรงสอนไว้ ให้ปล่อยวาง
ค้นหาทาง ดับทุกข์ หาสุขแท้
สุขจอมปลอม ทีอยู่นั้น อย่าหันแล
สุขเที่ยงแท้ คือนิพพาน ตระการจริง........

ถึงวันศุกร์ คนว่าสุข สุขแค่ไหน
ลองถามใจ ว่าสนุก หรือสุขสันต์
เกิดเป็นไทย เครียดกันได้ ในทุกวัน
ที่นี่นั่น ล้วนปัญหา พาขุ่นใจ
เรื่องในชาติ บริหาร เรื่องการเมือง
ใช้สิ้นเปลือง งบประมาณ บานถึงไหน
เศรษฐกิจ ข้าวของแพง แซงกันไป
แม้ยางไทย ยังวายวุ่น พาลขุ่นเขือง
จะต้องรอ อีกกี่ชาติ อนาถจิต
เคยเป็นมิตร ก็แบ่งแยก แตกแดงเหลือง
ถูกปั่นหัว จนเพื่อนพ้อง ผองบ้านเมือง
มาขุ่นเคือง เกลียดกันไป ไม่มองกัน
ใช้ปัญญา กันสักนิด น่ะมิตรรัก
เขาจะจัก ปั่นหัวเรา พาเศร้าศัลย์
มองอะไร มองให้ซึ้ง ควรพึ่งกัน
อย่าทุกปั่น เหมือนจิ้งหรีด เมากรีดกราย......

0000.0.JPG
ธรรมะวันละบท

เราคนไทย ใจไม่ทราม งามมารยาท
ไม่เคยขาด เคารพ นบอาวุโส
เป็นคนไทย ถ้อยอาศัย ไม่ใหญ่โต
ไม่คุยโม้ ไม่โอ้อวด ชวดน้ำใจ
แสนงามตา รู้อ่อนน้อม ค้อมคำนับ
คนได้รับ ย่อมยินดี มีใจให้
รู้จักด้อย รู้จักน้อย ถ้อยเกรงใจ
ไปที่ใด คนน้อมรับ สลับฟัง
อย่าอวดรวย อวดดี ไร้ศรีศักดิ์
คนไม่รัก ไม่ชอบหน้า พาหันหลัง
รู้นอบน้อม ถ่อมตน ไร้คนชัง
ต่อหน้าหลัง ล้วนจริงใจ คนใยดี.......

0000.JPG

ธรรมะนานๆบท

หนึ่งเป็นไฟ เราอย่าได้ เป็นไฟด้วย
มันจะช่วย กระพือไฟ ให้ฮือโหม
จงเป็นน้ำ ที่เย็นใส ไปประโลม
อย่าถาโถม จมไป กับไฟเย็น
เมื่อหนึ่งเย็น กับหนึ่งไฟ ได้สังสรรค์
ความหุนหัน ย่อมเบาบาง จางให้เห็น
ใช้ความคิด สติคุม อุ้มประเด็น
ให้ความเย็น คอยเตือน เป็นเพื่อนใจ
เพียงเท่านี้ ชีวิตร่วม ย่อมรวมอยู่
ชีวิตคู่ ก็ไร้ทุกข์ จิตสุขใส
อย่าปล่อยทิ้ง สิ่งเตือนตน ให้พ้นไป
เมื่อมีไฟ ให้หยุดจิต คิดครวญเทอญ...

000.3.jpg

เดือนสิบสอง โสมส่องต้อง ท้องโพยม
แสงชโลม สาดจ้า นภาใส
โสมคืนเพ็ญ มองเห็น เย็นอำไพ
สาดส่องใจ ชาวประชา พายินดี
ลอยประทีป กระทงท่อง ล่องสายน้ำ
ประดิษฐ์ทำ ขันแต่งกัน สันต์สุขศรี
ปล่อยกระทง ลอยล่อง ท้องนที
ให้วารี นำสิ่งหมอง ทิ้งคลองชล
นับแต่นี้ เหลือสิ่งดี คงมีอยู่
ดวงใจคู่ ต่างสุขศรี มีสุขล้น
ที่เคยทุกข์ วาดหวังไว้ ในกมล
ให้ทุกข์พ้น ต่อแต่นี้ มีโชคชัย
เป็นความหวัง เป็นประเพณี ที่นำจิต
สร้างชีวิต สามัคคี มีสุขใส
ความดีงาม ที่สืบสาน มานานไกล
ประเพณีไทย ที่งดงาม อร่ามเรือง....