อะไรคือ...รัก

อ้างว่ารักมากมายจึงให้หมด
ทุกหยาดหยดฤทัยไม่เคยหวั่น
จดทุกถ้อยสัญญายามจำนรรจ์
ว่าเราจะ"รักกัน"และ"มั่นคง"

ให้หมดทั้งวิญญาณผ่านความคิด
มอบให้ทั้งชีวิตจิตประสงค์
ยึดเขาเป็นเสาหลักรักซื่อตรง
มั่นด้วยเจตจำนงค์อย่างจงใจ

ให้จนลืมตัวตนว่า"คนรัก"
ผูกมัดไว้แน่นหนักเมื่อรักไหว
เหมือนหวังเพียงครอบครองดังของใช้
ทวงสิทธิ์การมอบให้ในทุกวัน

เมื่อถึงคราวสิ่งนั้นมันดิ้นหลุด
ใจแทบหยุดแทบคลั่งอย่างโศกศัลย์
ใช้ลมปากเหนี่ยวรั้งร้องรำพัน
ทวงคำมั่นครั้งก่อนอย่างอ่อนแอ

รัก หรือ ลวง..ถ่วงไว้ในห้วงจิต
ใครจะผิด-ถูกไซร้ล้วนได้แผล
บ้างว่าหลงรูปรสอารมณ์แจ
ไม่แน่แท้หรอกหนาชีวาคน

ใคร่นึกถึงหนึ่งเพลงบรรเลงศาสตร์
บุพเพสันนิวาสประกาศผล
รักนั้นเหมือนโคถึกนึกชอบกล
ดังมีมนต์ตรึกไว้ในโลกีย์.

"เมื่อคิดให้ดีโลกนี้ประหลาด"
ด้วยอำนาจหนุนนำ-คำสรรเสริญ
รักด้วยความปรารถนาจนพาเพลิน
รักก้ำเกินดำริจริยธรรม

หว่านเงินทองของใช้ไปเข้าแลก
ก็น่าแปลก...คนรับกลับอิ่มหนำ
แม้นผองชนประนามตามปรักปรำ
ทั้งเหยียบย่ำศักดิ์ศรียามพลีกาย

ก็ยังสุขเพลินเพลิดความเลิศหรู
ว่า"ของกู"ทุกอย่างทางฉิบหาย
ใช้"รัก"ลวงหลอกล่อพ่อยอดชาย
จนกลายเป็น"เรื่องง่าย"ในสังคม

อีกฝ่ายมีครอบครัวมิกลัวบาป
ยังคลุกอาบอ่างคาวราวหมักหมม
หวังเพียงสุขบนเรือนร่างครั้งเชยชม
หวังเพียงสมกามาจึงฝ่าฟัน

อ้างว่ารัก..อย่างนั้น..บ้างอย่างนี้
มิอยู่บนความพอดีที่เสกสรรค์
รักมิมีศีลสดับย่อมกลับกัน
คือตันหาสารพัน...บั่นชีวิน...

รัก รัก รัก ใครมีรักมักตาบอด
คิดตลอดเข้าข้างตัวเมามัวผล
คิดอย่างนั้นคิดอย่างนี้ดีเข้าตน
ใจมืดมนเพราะเมามัวตัวเมามาย
ครั้นผิดหวังรักสะดุดหยุดชีวิต
หัวใจจิตก็ระกำช้ำสลาย
ขาดสติขาดปัญญามาคลี่คลาย
แทบวางวายเพราะทุ่มใจไปสุดตัว
อันความรักนั้นแสนงามไม่ทรามดอก
อยากจะบอกอยากจะเตือนเพื่อนถ้วนทั่ว
เมื่อมีรักอย่าทุ่มใจไปสุดตัว
อย่าไปกลัวใช้ปัญญาพิจารณามัน
ค่อยๆรักค่อยพิจารณาหานิสัย
อย่าปล่อยใจไว้ใจไปเชื่อมั่น
ควรค่อยคบค่อยศึกษาพิจารณากัน
ถึงสักวันรักคงมั่นนิรันดร.....

สวัสดีครับคุณพิกุลแก้ว แวะมาเยี่ยมมาเยือนครับ

อันความรักปักทรวงให้ห่วงหา
ไร้มารยาเสแสร้งหรือแกล้งหลง
รักหมดจิตหมดใจไม่ปลดปลง
ขอซื่อตรงรักนี้ชั่วชีวัน

ทุกสิ่งสรรค์ไม่แน่ย่อมแปรเปลี่ยน
รักวนเวียนวุ่นวายทำลายฝัน
ใจตนเองยังสับสนปะปนกัน
รักคนนี้ จี้คนนั้น แบ่งปันใจ

ก่อนจะรักดูใจให้แน่วแน่
อย่าพ่ายแพ้ใจตนจะหม่นไหม้
รัก,ยอมรับ,จดจ่อมิท้อใด
พบคน"ใช่"จริงแท้ดูแลกัน

พบครั้งแรกแปลกนักประจักษ์จิต
คือยอดมิตรขวัญใจหทัยมั่น
คือคนนี้คนเดียวเกี่ยวผูกพัน
คือ"เธอ+ฉัน"เป็น "เรา" เข้าเคลียคลอ

ต่างคนต่างตระกูลที่พูนพอก
ต่างภายนอก ภายในดั่งไร้ท่อ
ต่างคนต่างจิตใจไม่เพียงพอ
ต่างลวงล่อล้อเล่นใช่เป็นจริง

ขอเอาใจตนเองเป็นที่ตั้ง
ขอรักเพียงสักครั้งเถิดน้องหญิง
ขอเทิดทูนจอมใจใฝ่แอบอิง
ขอ"เรา"นิ่ง แค่นี้ เถิดที่รัก

ลุงเปา จ้า
มาแจมเจ้าพิกุล เพลินๆ นะ

เพราะว่ารักเลยห่วงทุกท่วงท่า
ทุกเวลายามห่างครั้งต่างที่
ห่วงถึงความ"ปลอดภัย"ในชีวี
จนล้ำเส้น"เสรี"อิสระชนม์

ห่วงทุกเรื่องจนกลายไปเป็นหวง
รักตกบ่วงรัดฤทัยให้สับสน
หวังให้เดินตามเส้นเกณฑ์กมล
จู้จี้จนเหนื่อยยากลำบากใจ

รักรึเปล่า....เดาไปไม่สิ้นสุด
เดี๋ยวรักหลุดรักล่มยากข่มไหว
บ้างก็มีเหตุผลปะปนไป
"เห็นแก่ตัว"หรือไม่....ไม่รู้สิ!!!

อิอิ

สวัสดีค่ะ คุณนพกรณ์
เพลินไปถึงหน๋ายแระลุงเปาจ๋าาาา

ฉันเฝ้าถามตัวเอง
อะไรทำให้ฉันผูกพันกับเธออยู่เสมอมา
วันและวัยล่วงผ่านไปนานแล้ว
แต่รักยังคงอยู่กับฉันเนิ่นนานมา
ฉันไม่ได้รักเธอเพราะอ้างว้างเปล่าเปลี่ยว
ไม่ใช่ความเดียวดายอาดูร
ด้วยวันและวัยเยาว์ ฉันก็รักเธอ
แม้รักแล้วต้องพรากจาก ฉันก็รักเธอ
เมื่อหวนคืนกลับมา ฉันยิ่งปรารถนาจะรักขึ้นอีก
เช่นเดียวกับฤดูหนาว
แม้ห่างหายไปเนิ่นนานแค่ไหน
ก็ไม่เคยลืมสัญญาที่ให้ไว้กับฤดูกาล
ชีวิตนั้นช่างยากคาดเดา
และโลกก็ยอกย้อนยิ่งกว่าละครซ่อนเงื่อน
แต่ทั้งหมดก็คือชีวิต
อยากแปลกใจไปเลย.....ผู้เป็นความรักของฉัน
ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน
ตราบใดที่หัวใจฉันยังเต้นอยู่
ตราบนั้นมันจะเต้นเพื่อเธอ

ความรัก...คงไม่เคยเปลี่ยน
แต่สิ่งที่เปลี่ยนไป....คือใจอันอ่อนไหวนี้
ช่างให้ความหมาย....ช่างมอบลมหายใจที่มันรู้สึกดี-ดี
จนรู้สึก อยากจะเก็บไว้คนเดียว....ก่อนที่...เธอจะเปลี่ยนใจ

กลัววันหนึ่ง...เธออาจจะไม่ซึ้งสักเท่าไหร่
กับคำว่ารัก...ที่มอบให้ไป...ให้ไป
กลัวว่าเธอจะพบคนใหม่....
แล้วเธอจะไม่หวนกลับมา

อิอิ ดีค๊ะคุณชัยยยยยยยยยยย หวานนะน่านนนน 555

โห..มาห้องนี้มีแต่คำหวานทั้งนั้นเลย .. ไม่ต้องกินข้าวกันแล้วล่ะ..อิ่ม

รักนั้น..เปรียบดังไฟ ระวังไว้อาจไหม้ตน
รักนั้น..ช่างซุกซน ยากหลบพ้นต้องจนใจ
รักนั้น..เย็นดุจน้ำ ฟังถ้อยคำนำจิตใส
รักนั้น..เป็นทั้งไฟ ทั้งเย็นได้ดุจธารา...
รักนั้น..มันช่างแปลก รักครั้งแรกเสน่หา
รักนั้น..ช่างตรึงตรา สุดปัญญาหักห้ามใจ
รักนั้น..ต้องระวัง หากพลาดพลั้งต้องหวนไห้
รักนั้น..หากพลาดไป จงทำใจเป็นบทเรียน...

ทุกคนต้องการความสมหวังในชีวิตรั​ก
แต่ความรักไม่เคยให้ความสมหวังแ​ก่ใครถึงครึ่งหนึ่งแห่งความต้อง​การ
ความสุขที่เกิดจากความรักนั้น
เห​มือนความสบายของคนป่วยที่ได้กิน​ของแสลง



ลูกไก่ใครไม่รู้ น่ารักดีขอยืมหน่อยน๊า เอ๊กอีเอ้ก เอ้กกกก .......... ^^___^^

บางครั้งคนเราก็ทำอะไรแปลกๆกับความรัก
ทั้งๆที่รู้ว่า ทางที่เลือกคือความเจ็บปวด ความเสียใจ
ทั้งๆที่รู้ว่า อีกทาง คือเส้นทางที่สามารถหลุดพ้นจากคนใจร้ายสักคน
แต่ก็ยังยอมเจ็บ เพื่อแลกกับสุขเล็กๆน้อยๆที่คิดไปเองเพียงฝ่ายเดียว.

สั้นๆ บ้าง อิอิ เลียนแบบพ่อไก่อ้ะ