ปุจฉา-การทำบุญกับพระสงฆ์ ต่างกับการทำบุญให้ผู้ยากไร้หรือทำบุญด้วยวิธีอื่นอย่างไร

ปุจฉา-การทำบุญกับพระสงฆ์ ต่างกับการทำบุญให้ผู้ยากไร้หรือทำบุญด้วยวิธีอื่นอย่างไร?
โดยท่านว.วิชรเมธี

ปุจฉา

การทำบุญกับพระสงฆ์ ต่างกับการทำบุญให้ผู้ยากไร้หรือทำบุญด้วยวิธีอื่นๆ
เช่น ซื้อโลงศพ, ไถ่ชีวิตโค กระบือ อย่างไร สามารถบอกได้หรือไม่ว่าทำอย่างไหนได้บุญมากกว่ากัน ?

วิสัชนา

รู้การทำบุญกับพระสงฆ์และการทำบุญด้วยวิธีอื่นๆ ดังกล่าวข้างต้นนั้น หากมองในแง่วิธีการย่อมมีความแตกต่างกันอยู่แล้วในตัว
เอง ดังนั้นในแง่วิธีการจะไม่กล่าวถึง เพราะเป็นเรื่องที่มองเห็นอยู่โดยทั่วไป แต่ในแง่ผลบุญที่จะได้รับ จากการทำบุญระหว่างการทำ
บุญกับพระสงฆ์ การซื้อโลงศพบริจาค การไถ่ชีวิตโคกระบือ เป็นต้น ย่อมไม่เท่ากันอย่างแน่นอนการทำบุญกับพระสงฆ์ย่อมได้บุญมาก
กว่าการทำบุญกับคนทั่วไป เช่น การทำบุญด้วยการไถ่ชีวิตโค กระบือ หรือการซื้อโลงศพบริจาคเกณฑ์วินิจฉัยตรงนี้วัดกันที่ “คุณธรรม”
ของผู้ที่เราไปทำบุญด้วย นั่นคือ พระสงฆ์เป็นผู้ที่อุทิศตนเข้ามาเป็นนักบวช หรือเข้ามาสู่กรอบแห่งวิถีชีวิตของผู้ฝึกหัดพัฒนาตนเพื่อลด
ละ เลิก จากกิเลส ทั้งยังต้องรักษาศีล ๒๒๗ ข้อ และยังต้องปฏิบัติตามมารยาทอันควรประพฤติอีกมากมายนับได้หลายร้อยข้อ ชีวิตของ
พระสงฆ์จึงเป็นชีวิตของผู้ขัดเกลา เป็นชีวิตของผู้ปฏิบัติเพื่อความสะอาด สว่าง สงบ อิสรภาพ และเป็นชีวิตของผู้เสีย สละอุทิศตนบำเพ็ญ
ประโยชน์เพื่อคนทั้งโลก ด้วยการให้ธรรมะเป็นเครื่องหล่อเลี้ยง สร้างสรรค์จรรโลงโลกให้สงบ ร่มเย็น และเป็นสุขอยู่แล้วโดยปกติวิสัย
ถ้าเอามาตรฐานตรงนี้มาวัดหรือเทียบกับชีวิตของคฤหัสถ์เราก็จะเห็นได้อย่างชัดเจนว่า คุณธรรมของพระสงฆ์นั้นมาก กว่าคฤหัสถ์โดย
ทั่วไปซึ่งใช้ชีวิตตามแรงเหวี่ยงของกิเลสเสียเป็นส่วนมาก

เมื่อคุณธรรมของพระสงฆ์มากกว่าของคฤหัสถ์ดังกล่าวมานี้ การทำบุญกับพระสงฆ์จึงย่อมจะได้บุญมากกว่าคฤหัสถ์ ที่กล่าวอย่างนี้ไม่ได้
หมายความว่า ไม่ควรทำบุญกับคนทั่วไป การทำบุญกับคนทั่วไป เช่น ไปบริจาคโลงศพให้คนตายไม่มีญาติ หรือไปบริจาคเงิน ข้าวของ
ให้กับมูลนิธิเด็ก หรือมูลนิธิเพื่อพัฒนาสังคมอื่นๆ เช่น มูลนิธิคนตาบอด หรือบ้านพักคนชรา เป็นต้น ก็ได้บุญเหมือนกัน แต่เมื่อนำไป
เทียบกับการทำบุญกับพระสงฆ์ซึ่งเป็นผู้มีคุณธรรมมากกว่าอยู่แล้ว ย่อมได้บุญน้อยกว่า ตรงนี้ต้องจับประเด็นให้ชัด ผู้เขียนไม่ได้บอก
ว่าพระสงฆ์ดีกว่าคฤหัสถ์อย่างไม่มีเงื่อนไข หรือคฤหัสถ์สู้พระสงฆ์ไม่ได้ แต่ผู้เขียนบอกว่า “คุณธรรม” ของพระสงฆ์เหนือกว่าคฤหัสถ์
ดังนั้น ถ้าเป็นพระสงฆ์แต่ไม่มีศีล (ขาดคุณธรรม) บางทีการทำบุญกับคฤหัสถ์หรือคนทั่วไปก็ได้บุญมากกว่าพระสงฆ์ก็มีเหมือนกัน
อย่างไรก็ตาม ก่อนทำบุญกับใครก็ตาม พระพุทธเจ้าทรงให้หลักไว้อย่างหนึ่งว่า “วิเจยฺย ทานํ ทาตพฺพํ” ซึ่งแปลว่า “ก่อนให้ทาน ควรใช้
วิจารณญาณอย่างรอบคอบ” ทุกครั้งที่คิดจะทำบุญด้วยการให้ทานเป็นต้น ควรถามตัวเองก่อนว่า

๑. วัตถุหรือสิ่งที่จะให้นั้นตนได้มาโดยบริสุทธิ์หรือไม่
๒. ผู้รับมีศีลหรือมีคุณธรรมบริสุทธิ์หรือไม่
๓. เจตนาในการให้ทานของตนบริสุทธิ์หรือไม่ ถ้าองค์ประกอบทั้งสามนี้สมบูรณ์การให้ทานนั้นก็มีผลมาก ถ้าขาดอย่างใดอย่างหนึ่งผลบุญ
ก็ลดน้อยลงตามส่วน เรื่องการทำบุญนี้ คนไทยมักรู้จักการทำบุญด้วยการทำทานเสียเป็นส่วนมาก แล้วก็มาหยุดอยู่แค่การทำทานไม่

ยอมพัฒนาการทำบุญของตนขึ้นไปให้สูงกว่านั้น ทั้งๆ ที่ความจริงเรามีวิธีทำบุญได้มากกว่านั้น เช่น

๑. ทำบุญด้วย การให้ทาน หรือด้วยการให้ปันสิ่งของ
๒. ทำบุญด้วย การรักษาศีล หรือด้วยการประพฤติดีงาม
๓. ทำบุญด้วย การเจริญภาวนา หรือด้วยการฝึกจิตให้สะอาด สะสว่าง สงบ
๔. ทำบุญด้วย การประพฤติอ่อนน้อมถ่อมตน
๕. ทำบุญด้วย การช่วยบริการสังคม
๖. ทำบุญด้วย การแบ่งส่วนบุญให้แก่คนอื่น
๗. ทำบุญด้วย การพลอยยินดีในคุณงามความดี ความสำเร็จ ความก้าวหน้า ของคนอื่น (เช่น ยินดีกับนักกีฬาที่ได้เหรียญทองจาก
โอลิมปิค เกมส์)
๘. ทำบุญด้วย การฟังธรรม หรือด้วยการศึกษาหาความรู้
๙. ทำบุญด้วย การแสดงธรรม หรือด้วยการบอก กล่าว แจกจ่ายความรู้ ภูมิธรรม ภูมิปัญญาให้แก่คนอื่น/สังคม/ชาวโลก
๑๐. ทำบุญด้วย การปรับทัศนะให้สอดคล้องตามทำนองคลองธรรม เช่น เชื่อ เรื่องการทำดี ได้ดี ทำชั่ว ได้ชั่ว หรือเชื่อว่า พ่อแม่
เป็นผู้มี พระคุณ เป็นต้น

คลิกเพื่อฟังและดาวน์โหลด

เสียงอ่านโดย
ดีเจสายซอ สมาชิกเว็บไซท์วัดเกาะวาลุการาม
จัดทำเพื่อเผยแผ่เป็นธรรมทาน