รอบกาย...ช่างไร้ซึ่งแสงสว่าง
สู่ถนน..หนทางร้างแสงสี
สายตา...ราวน้ำคำคอยย่ำยี
กระหน่ำ...ซ้ำชีวีแทบพลีตน
คนอื่น...หมื่นคำเยาะ
ใช้ถ้อย...ร้อยกระเทาะเพราะฝึกฝน
เสียดสี...อย่างเจ็บแสบโดยแยบยล
ทำได้เพียง...อดทนอย่างจนใจ
มองฟ้า...ดูสิจ๊ะ
สุริยะ...ลาจรผ่อนแสงให้
ความมืด...เยื้องเข้าหานภาลัย
มองสิ...เธอเห็นไหมไฟดารา
ระยิบยับ...วับแวมแฉล้มล่อ
จุดหมาย...ได้เติ่มต่อมิรอท่า
ความหวัง...ทอระยับเห็นกับตา
รอเธอ...หมายเอื้อมคว้ามาครอบครอง.