บทความนี้เขียนขึ้นโดย จอร์จ คอลลิน ซึ่งเป็นดาราตลกที่โด่งดัง
เขาเขียนขึ้นในวันที่ 11 กันยายน (ตึกเวิรด์เทรดถล่ม)
หลังจากที่ทราบว่าภรรยาของเขาเสียชีวิตในตึกนั้นด้วย.. ทำ..ในสิ่งที่อยากจะทำ
อยากให้ทุกคนได้อ่าน ข้อความนี้ มีความหมายดีนะ
ทุกวันนี้เรามีตึกสูงขึ้น มีถนนกว้างขึ้นแต่ความอดกลั้นน้อยลงเรามีบ้านใหญ่ขึ้น
แต่ครอบครัวของเรากลับเล็กลงเรามียาใหม่ ๆ มากขึ้น
แต่สุขภาพกลับแย่ลงเรามีความรักน้อยลง
แต่มีความเกลียดมากขึ้นเราไปถึงโลกพระจันทร์มาแล้ว
แต่เรากลับพบว่าแค่การข้ามถนนไปทักทายเพื่อนบ้านกลับยากเย็น…………
เราพิชิตห้วงอวกาศมาแล้ว แต่แค่ห้วงในหัวใจกลับไม่อาจสัมผัสถึงเรามีรายได้สูงขึ้น
แต่ศีลธรรมกลับตกต่ำลงเรามีอาหารดี ๆ มากขึ้น
แต่สุขภาพแย่ลงทุกวันนี้ทุกบ้านมีคนหารายได้ได้ถึง 2 คน แต่การหย่าร้างกลับเพิ่มมากขึ้นดังนั้น……
จากนี้ไป……ขอให้พวกเรา อย่าเก็บของดี ๆ ไว้โดยอ้างว่าเพื่อโอกาสพิเศษเพราะทุกวันที่เรายังมีชีวิตอยู่คือ ……
โอกาสที่พิเศษสุด……แล้วจงแสวงหา การหยั่งรู้จงนั่งตรงระเบียงบ้านเพื่อชื่นชมกับการมีชีวิตอยู่
โดยไม่ใส่ใจกับความ…..อยาก…จงใช้เวลากับครอบครัว เพื่อนฝูงคนที่รักให้มากขึ้น…….
กินอาหารให้อร่อย ไปเที่ยวในที่ที่อยากจะไปชีวิตคือโซ่ห่วงของนาทีแห่งความสุขไม่ใช่เพียงแค่
การอยู่ให้รอดเอาแก้วเจียระไนที่มีอยู่มาใช้เสียน้ำหอมดี ๆ ที่ชอบ จงหยิบมาใช้เมื่ออยากจะใช้
เอาคำพูดที่ว่า…….สักวันหนึ่ง……..ออกไปเสียจากพจนานุกรม
บอกคนที่เรารักทุกคนว่าเรารักพวกเขาเหล่านั้นแค่ไหนอย่าผลัดวันประกันพรุ่ง
ที่จะทำอะไรก็ตามที่ทำให้เรามีความสุขเพิ่มขึ้นทุกวัน ทุกชั่วโมง ทุกนาที
มีความหมายเราไม่รู้เลยว่าเมื่อไรมันจะสิ้นสุดลง