ฝากกลอนไว้จากปลายฟ้า

สดใสสดสุขสดสวย
เด่นด้วยเด่นดีเด่นโดด
ปรีเปรมปรีปลื้มปรีโปรด
กดโกรธกดเกลียดกดกาม

ไม่มีไม่มากไม่มาย
ไม่หมายไม่มุ่งไม่มอง
ไม่มั่นไม่เมินไม่หมอง
ไม่ม่องไม่ม้วยไม่มา

...................
(@*o*@)

มาเมียงมองหมู่ไม้
มีมาไม่มากไม่หม่น
มองมาแม้มืดมน
ไม่มัวหม่นแม้มืดมัว

เรียงร้อยรอรุมเร้า
ริดรอนเราร้าวระรัว
แรกเริ่มรอยสลัว
รอริมรั้วแล้วร้าวรอน

เติมติดต่อแต่งแต้ม
ยามยิ้มแย้มอย่ายอกย้อน
แนบแน่นนะแน่นอน
ก้าวไกลก่อนเกินกลับกลาย

ฝนเอยฝนตก
สายฝนโปรยปรายพร่างพรายพรู
เจ้าโฉมตรูเดินดุ่ยจะไปไหน
ฝนไล่หลังมาแล้วรีบเดินไว
กางร่มให้บังหัวตัวเปียกปอน

ร่มคันนิดปิดยังไงไม่ทั่วร่าง
ร่มก็กางแผ่ออกไปสุดสาย
ร่มก็วางอยู่ตรงจุดกึ่งกลางกาย
ร่มขยายแผ่ไปไยเปียกหนอ

อ๋อ..เอ๊ะ..ที่เปียกเปียกที่ไหน
อืม..อ๊ะ..หาใช่ที่กายหนา
อ้า..อืม..หรือเป็นภาพลวงตา
อ้อ..เอาะ..เกิดขึ้นมาแล้วหายไป

ของตกแต่งโดนๆคลิกเลย

สายฝนโรย โปรยปราย ไม้เริงร่า
ฝนจากฟ้า เป็นสาย ยามบ่ายคล้อย
ร่วงสู่ดิน ถิ่นป่า พาล่องลอย
หยดน้ำย้อย เย็นเยียบ เรียบพื้นดิน

กรุ่นไอดิน กลิ่นป่า พาไม้หอม
ฟังเพลงกล่อม ย้อมใจ ให้ถวิล
กรุ่นไอรัก ถักเรียง เสียงยลยิน
ไม่สูญสิ้น กลิ่นรัก ถักร้อยใจ

สวัสดีทุกท่านค่ะ สวัสดีน้องมายา
วันนี้พึ่งได้พัก คิดถึงทุกท่านค่ะ

มายามาลามากระซิบ
มายายิบตาให้เห็นไหม
มายาต้องลาไปแดนไกล
มายาไปยังแดนแห่งธรรมา

มายาขอลาซักสิบวัน
มายานั้นยังด้อยน้อยหนักหนา
มายามีสติแต่ขาดซึ่งปัญญา
มายาว่าสองสิ่งนี้มันคู่กัน

มายาเค้าว่าเป็นเพียงภาพลวง
มายากลวงกลางในไม่มีหนอ
มายาเพียงม่านบางกำมะลอ
มายาก่อกิเลสสร้างทางมายา
....

จาปายหนาย...?

มายาเอ๋ยมาเดี๋ยวเดียวจะเลี้ยวลับ
จะลากลับวิมานสถานไหน?
มาแล้วใยต้องลาลับกลับไปใย?
แล้วทำไมต้องจากลาใจอาวรณ์?

ณ ลานกลอนแห่งนี้มีความรัก
ถ้าเหนื่อยนักพักใจให้คลายร้อน
ณ ลานนี้มีหัวใจใฝ่อาทร
เชิญพักร้อนผ่อนคลายให้มีพลัง....

มายาเอ๋ย ไปแล้วอย่าไปลับ
จงหวนกลับคืนมาหาความหวัง
ขอให้เจ้าไปดีมีกะตัง (เยอะ เยอะ นะ)
มาแบ่งปันกันมั่งอย่าชังกัน...นะ

แค่สิบวันจริงๆน๊า....พวกเราจะตั้งตารอ.....
อย่าให้รอเก้อ....น๊า.....

เป็นแต่เพียง ภาพลวงตา หาจริงไม่ อย่าไปไคร่ ไหลหลง ปลงเถิดหนา
สรรพสิ่ง ล้วนเกิดภาพ เป็นมายา ล้วนนำพา จิตใจ ให้หลงตาม
ธรรมชาติ สร้างสรรค์มา ว่าสิ่งนั้น เราผูกพัน สมมุติ เพื่อไถ่ถาม
ของสิ่งนั้น ชื่อนั้น ให้ได้ความ พยายาม สื่อสาร ให้เข้าใจ
แต่ที่จริง มันเป็น เช่นนั้นเอง จะบรรเลง เป็นปี่ขลุ่ย หรือไฉน
ของสิ่งนั้น เป็นสิ่งนั้น อยู่ร่ำไป เราจะให้ เป็นกา ไก่ ก็ใช่ที
มนุษย์เรา ตั้งสมมุติขึ้นมามาก ทั้งหลายหลาก มากมาย ในวิถี
ทุกสิ่งอย่าง รอบกาย ล้วนมากมี ทั้งสิ่งดี สิ่งชั่ว กลั้วอบาย
อย่ายึดติด สิ่งนี้ดี สิ่งนั่นชั่ว ทุกถ้วนทั่ว สรรพสิ่ง มีทั้งหลาย
เป็นนานาจิตตัง ใจและกาย ย่อมมลาย สูญสิ้น พินพังลง

ตั้งสภากาแฟยามบ่าย อิอิ

ภาพมายา เวียนวน ใจหล่นหาย
เขาเรียงราย หลบเร้น เห็นไหวไหว
ภาพลวงตา ผ่านมา แล้วผ่านไป
ทะเลใส ทรายซัด มัดใจคน

ภาพมายา พาหลง ระเริงรื่น
ภาพยามชื่น แจ่มชัด ขจัดหม่น
ภาพหัวใจ ใครใคร ไม่มืดมน
ภาพฟ้าหม่น ยามฝน หล่นลงมา

ภาพกาแฟ หอมกรุ่น อุ่นไอหอม
ภาพฟ้าล้อม ทะเล เร่มาหา
ภาพความหลัง ก่อนเก่า ไม่จากลา
ความเหว่ว้า ยังเตือน ไม่เลือนลาง

สวัสดีค่ะน้องมายา ลุงบี น้องกี้

กลับมาแล้วมาเยือนถิ่นบ้านเก่า
ที่ที่เราคุ้นเคยมานานหนา
ที่ที่มีความรักและเมตตา
ที่ที่มา..ทุกที..ที่อุ่นใจ

มาวันนี้ได้น้อมนำบญฝาก
ส่งตรงจากแดนเหนือแห่งสยาม
ณ..ขอบวัด ณ..เขตวาแลอาราม
ณเขตคามวัดพระธาตุศรีจอมทอง...

มายาไปทำจิตให้สงบ
มายาหลบแสงสีมีมากหลาย
มายาไปดูจิตแลดูกาย
มายาหมายพบหนพ้นทุกข์ทน...

สวัสดีค่ะ....กลับมาแล้วจ้าปี๋น้อง..คิดถึงหลายๆเด้อ.. @~'0'~@