ท่อง....ทะเลใจ

เดี๋ยวนี้ ครู เขาพัฒนาแล้วจ้า ไม่ถือไม้เรียว
แต่ปากโกรธ ใจคิดถึง จ้า

บูลุง ก่าก๊า ตูอา เมนุ่ม ดู ลันลา บูลุง ก่าก๊า ตูอา...

หัวหน้าเผา เอ้ยเผ่าเค้าช่างเริ่ด
แหมบรรเจิดทันสมัยใครจะเท่า
มีโน๊ตบุ๊คปลุกระดมสมไม่เบา
ดูท่าเขาจะชำนาญการใช้คอมฯ

เรียกลูกบ้านหลานบ้านนั้นมาดู
ตูอากรูนั้นสื่อสารกับท่านขอม
เรื่องประชุมเขตขันต์นั้นไม่ยอม
จะให้ขอมดำดินสู่บ้านตูอา

ก็ครั้งก่อนยอมให้ไปโผล่บ้าน
เจ้าขอมมันดำดินไปยังไหงหว่า
เล่นไปโผล่ที่ในห้องของภรรยา
เมียตูอาหนีตามขอม...ยอมได้งัย เนอะ เอิ๊ก เอิ๊ก

ทั่นบีบีเจ้าขา ครูสมัยนี้เลิกใช้ไม้เรียวแล้ว แต่ใช้เหล็กฟุตแทนใช่ป่ะค่ะ อิ อิ

สะพานสายรุ้ง


สะพานรุ้งพุ่งงามข้ามสู่บ้าน
เดินซมซานเลือนลางกลางแดดสาย
ละอองฝนพรมพร่างน้ำค้างพราย
รุ้งประกายโค้งพาดระดาดตา

ณ ขอบคุ้งรุ้งโค้งตรงไปบ้าน
คือวิมานอันอุ่นไอที่ใฝ่หา
มิตรภาพอันจริงใจหลั่งไหลมา
ลัดเลาะฟ้าคืนสู่เหย้า..เฝ้าเรือนใจ...

สะพานรุ้งพุ่งงามใช้ข้ามเดิน
ให้บังเอิญได้พบเธอผู้เลอโฉม
ยามอ่อนล้าเธอเข้ามาปลอบประโลม
ทุกข์ถาโถมเธอห่วงหาเอื้ออาทร

แม่คุณเอ๋ย แมคุณ แม่บุญหนุน
ชั่งเป็นบุญของฉันเมื่อวันก่อน
ได้ร่วมสร้างทางบุญกับงามงอน
ครั้งเมื่อตอนบุญผ้าป่าสามัคคี(วัดดงชะพลู)

แม่ช่างเป็นดุจเช่นสะพานบุญ
คอยเจือจุนแบ่งปันฉันน้องพี่
ทั้งเมตตา โอมอ้อม เอื้ออารี
ทั้งวจีที่นุ่มนวลชวนศรัทธา

เธอนั้นอยู่ตรงกลางหว่างดวงใจ
จะตามไปทุกยามตามเสาะหา
ดั่งบ่าวก้าวตามนายไปทุกครา
จวบจนกว่าเธอจะเบื่อเหลือระอา

อ่านกลอนทั่นยายวันนี้ทำไมความรู้สึกเกิดแก่เหงา ๆ เศร้า ๆ จังเลย

อย่าทอดทิ้งให้ฉันเหงาเฝ้าห่วงหา
อย่าหนีหน้าเบื่อหน่ายไม่แยแส
อย่าให้ฉันคอยหาตั้งตาแล
อย่าลอยแพปล่อยให้ขว้างอย่างเดียวดาย

สบายกันดีอยู่หรือปล่า?

ข้ามสะพานผ่านฟ้ามาวัดเกาะ
เดินลัดเลาะเงียบเหงาเศร้าหนักหนา
หายไปไหนแล้วนั่นเจ้าขวัญตา
เทพธิดาก็เงียบหายไปหลายวัน

แน่ะ ทั่นยายก็จะไปไหนอีกแล้ว
โอ้ดวงแก้วหายหน้ามาแปรผัน
เจ้าเกิดแก่น้ำตานองมาสองวัน
แล้วตัวฉันจะอยู่กับผู้ใด?

จะไปไหนไปด้วยช่วยสิบบาท
อย่าให้ขาดเกาะกลุ่มอยู่ใกล้ใกล้
แต่ถ้าไปบ้านกำนันฉันไม่ไป อิอิ
เพราะไม่ไช่เพื่อนกันฉันขอลา ฮา ฮา

มีอะไรไม่สมควรกระนั้นหรือ?
ใครมาถือไม้เรียวเที่ยวไล่ล่า?
หรือมีใครเขาห้ามไม่ให้มา?
จึงขอลาจากไปไม่บอกกัน....?

ลูกหลานเอ๋ย... มีอะไรกันหรือเปล่า?
ลุงเปาคอมเดี้ยงมาไม่ได้หลายวัน....
มีไรหลังไมค์บอกกันบ้างเน้อ....
เจ้ากี้ เทพธิดา เพียงฝัน ทั่นบีบี
ไปไหนกันหมดหนอ...?

สะพานสายรุ้งพุ่งข้ามบ้าน..
ทอดข้ามผ่านขอบฟ้าคราหน้าฝน
ช่างงดงามยามแหงนมองสองตายล
สุดจะค้นหาคำพร่ำบรรยาย

สายรุ้งอุ่นหลากสีที่ได้เห็น
ยามลมเย็นพัดเอื่อยระเรื่อยไหว
ปลดปล่อยจิตลอยล่องละหลิวไกล
พาใจไหวโอนอ่อนอ้อนรุ้งงาม

มีอยู่หนึ่งคำถามวานรุ้งตอบ
รุ้งมีขอบมีเขตหรือไม่หนา
ทำไมรุ้งต้องเกิดยามฝนซา
ทำไมหนาสีรุ้งมีเจ็ดเอย

<(-.-)/...\๐-๐/

มีข่าวฝากจากเทพธิดาน้อย
เธอมาลอยอยู่ใกล้ไม่หนีหาย
คอมเจ้ากรรมทำเศร้าเฝ้าเดียวดาย
ถ้าคอมหายเมื่อไหร่จะไม่รอ.....อิอิ

เข้ามาอ่านทุกวันด้วยความสุข
อยากสนุกร่วมด้วยไม่ได้หนอ
เป็นถึงเทพธิดายังไม่พอ
คงต้องขอเป็นเจ้าหญิงวิ่งฉิวเลย....อิอิ

เจ้าเทพธิดาเพียงฝันฝากมาบอกข่าวลุงป้าน้าอา
ทุกๆท่านที่คิดถึงเพียงฝันจนนอนไม่หลับว่า....(อิอิ)
เข้ามาอ่านทุกๆวัน แต่ตอบไม่ได้เลย....
คอมเป็นไข้หวัดหนู.....อิอิ
ฝากความคิดถึงมาหาทุกๆท่าน ขอบคุณที่เป็นห่วง จ้า....
อิอิ ของเพียงฝันนะค่ะ....

กราบสวัสดีทั่นยาย ทั่นเปา น้องลักกี้ คนเกิดแก่ พี่ดาว คุณนพกรณ์ น้องเพียงฝัน
คิดถึงทุกท่านครับ มาเยี่ยมแต่ไม่มีกลอนมาฝากนะครับ วันนี้จะมาฝากบอกว่าขอให้น้องเพียงฝันหายจากอาการของโรคชิคุนกุนยาเร็วๆนะครับ.....อย่าลืมไปหาหมอนะครับ จะได้รักษาได้ถูกทาง ส่วนญาติธรรมทุกท่านก็ให้ระมัดระวังโรคชิคุนกุนยา กับไข้หวัดใหญ่ 2009 ด้วยนะครับ กะลังระบาดมากเลยอ่ะครับ หายเร็วๆน๊าน้องเพียงฝัน

สวัสดีครับญาติมิตรพี่น้องสหายธรรมทุกท่าน (ที่จริงยังเหลืออีก 2 อาทิตย์)

พอดีไปอบรมเรื่องการบริหารมาครับเกียวกับเรื่องไอ้โซ่ (ISO) เลยต้องหายหน้าหายตาไป ขอขอบคุณพี่น้องทุกท่าน ทั่นยาย
ลุงเปา ทั่นโดด น้องกี้ น้องเพียงฝันและทุกท่านที่ถามหา ต่อไปคงไม่หนีหน้าไปไหน ยกเว้นชีพจรลงเท้าเดินทางไปเที่ยว
และอีกประมาณ 3 เดือน ก็จะเดินทางไปเมกาอยู่กับลูกสาวอีก แต่คงมาคุยได้ทุกวันที่อยู่บ้านลูกสาว กลับมาแต่งกลอนไม่ออก
เลยครับ สมองตื้อไปหมด เพิ่งว่างจากแปลชื่อที่กระทู้แปลความหมายพอเสร็จ เพิ่งได้ฤกษ์เข้ามาทักทายครับ

งง ครับ ไม่รู้จะคุยอะไร เอาไว้ตั้งสติได้จะเข้ามาคุยครับ

http://www.watkoh.com/board/index.php?topic=2103.0

ทั่นยายต๋า ช่วย กี้หน่อยจิ