ท่อง....ทะเลใจ

สวัสดีค่ะ ทั่นยาย พี่ชายนพ ลุงเปา คุณครูวิทย์ คุณบีบี น้องเพียงฝัน น้องปลายฟ้า และญาติธรรมทุก ๆ ท่าน

หยุดไม่ได้ไฟ้ท์บังคับมันทับถม หยุดต้องจมหล่มลึกสะอึกคั่ง
ต้องซมซานโซเซเร่รุงรัง ตายซะมั้ง.!!ยังอยู่โว้ย.!!โกยต่อไป.!! (ลุงเปา)

ตายไม่ได้นะ..ตอนนี้ขอชีวิต..(.เหอะนะท่านสุวรรณ )
ช่วยเบือนบิด ขีดกลบ ลบชื่อใหม่
เกิดแก่ยังติดบ่วงความห่วงใย
ขอเฝ้าไข้พ่อก่อนค่อยรอนราน

แม้จะเหนื่อยก็สุขใจที่ได้เห็น
เช้าหรือเย็นได้เห็นพ่อล้อลูกหลาน
เสียงหัวเราะเริงร่าพาชื่นบาน
ในวิมานของชาวดินถิ่นดงดอย

เกิดแก่เองก็วิงวอนอยู่ทุกวันว่า”อย่าเพิ่งเป็นไรไปนะ” เป็นห่วงว่า
จะไม่มีใครดูแลพ่อแทนตัวเองทั้งที่ยังมีน้องชายอีกคน แต่..ก็ไม่วางใจ
มีเรื่องสนทนาระหว่างพ่อ ลูก มาฝากค่ะ
พ่อมักพูดเสมอว่า “เฮ้อ..เมื่อไรจะหมดเวร หมดกรรมสักที ต้องมาเป็นภาระให้ลูก”
เกิดแก่ก็พูดว่า “มันไม่ใช่ภาระ แต่..มันเป็นหน้าที่ เฮ้อ..นี่ถ้าหมดเวรหมดกรรม
แล้วจะคืนกำไรให้พ่อได้ไง”
พ่อ......... “กำไรอะไร”
เกิดแก่.....”ก็กำไรที่พ่อลงทุนทุ่มทุนสร้างลูกขึ้นมาไง”
พ่อ..........ยิ้มปากกว้าง
เกิดแก่......”มันถึงเวลาที่ลูกต้องคืนกำไร “
“ กำไรที่พ่อเลี้ยงลูกมาด้วยความเหน็จเหนื่อย ความเหน็จเหนื่อยในอดีตของพ่อ”
“ มากมายหลายเท่ากว่าความเหน็จเหนื่อยในวันนี้ของลูกซะอีก”
“เพราะฉะนั้นลูกต้องคืนกำไรให้เต็มรูปแบบ”
พ่อ......... “ไม่ต้องคิดมาคืนให้พ่อหรอก แต่..เก็บไว้เป็นทุนของลูกเถอะ”
มาถึงตรงนี้เกิดแก่เริ่มงง
พ่อ...... “เพราะสิ่งที่ลูกคืนกลับมาให้พ่อนั้น หลาน ๆ มันเห็นมันจะได้จดจำเป็นแบบอย่าง
ซึ่งมันจะกลายเป็นกำไรคืนให้ลูกอีกในอนาคตวันที่ลูกแก่ลง”
เกิดแก่.... “นี่ถ้าเป็นนักลงทุนเค้าเรียกว่า ยิ่งปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”
แหม...ถ่ายทอดกันจนเป็นมรดกเลยนะเนี่ย อิอิ และแล้วพ่อก็เริ่มอธิบายเรื่อง ห้าพอ
1.พอ = ภพ 2.พอ =พึ่งพา 3.พอ = พรากเพียร 4.พอ =พักผ่อน 5. พอ = พลัดพราก

อนุโมทนาในความกตัญญูของเกิดแก่ด้วยค่ะ ได้ลูกกญัตญูแบบนี้ถือว่าเป็นบุญของพ่อแม่
ลูกเองเมื่อได้กตัญญุต่อพ่อแม่ก็ถือว่าเป็นบุญที่จะส่งเสริมให้ชีวิตของตนเจริญรุ่งเรืjองตลอดไป
ชอบที่สองพ่อลูกคุยกันจังค่ะ เป็นข้อธรรมที่ใช้ดำเนินชีวิตได้ดีจริงๆ ยอดเยี่ยมมากๆค่ะ


เมื่อวานถือกันว่าเป็นวันพิเศษของแม่อีกวันหนึ่ง ปกติทั่นยายจะพาพ่อแม่และพี่น้องลูกหลานไปทานข้าวกัน
ซึ่งปกติก็ไปทานกันบ่อยๆอยู่แล้ว แต่หากเป็นวันพิเศษแบบนี้ก็จะต้องมีอะไรที่พิเศษนอกเหนือจากไปทานข้าวธรรมดานิดนึง
ซึ่งกิจกรรมต่างๆเหล่านี้เป็นกุศโลบายที่ทำให้พ่อแม่มีความสุขมากขึ้นกว่าปกติเยอะมาก สังเกตุว่าวันพิเศษๆแบบนี้
เวลาจะออกไปทานข้าวนอกบ้านพ่อกับแม่จะแต่งตัวกันเป็นพิเศษกว่าทุกๆครั้ง และจะอ้อนลูกๆมากขึ้นอีกนิด :33:

แต่เมื่อวานไม่ได้ไป เพราะทั่นยายไม่ค่อยสบายทานอะไรไม่ค่อยได้ อีกอย่างน้องสาวไปถือศีลที่วัด
น้องชายก็ติดงานราชการ ก็ไม่พร้อมหน้ากันอีก ก้อเลยนั่งคุยกันไปตามประสาแม่ลูกอยู่ที่บ้าน
แม่ของทั่นยายเป็นคนที่ชอบทำบุญเป็นชีวิตจิตใจ เรื่องทำบุญนี่จะลำบากลำบนขัดสนอย่างไรก็ตาม
ก็ต้องทำให้ได้ ฝนจะตกฟ้าจะร้องก็ต้องไปวัดให้ได้ แม่ได้รับการถ่ายทอดมาจากสมัยปู่ย่าตายาย
จนทำให้เชื่อมั่นว่าการทำบุญมากๆนั้นผลบุญจะช่วยให้พ้นจากเวรกรรมและพ้นทุกข์ได้
เมื่อก่อนนั้นทั่นยายเองก็เข้าใจเรื่องการทำบุญเช่นเดียวกับแม่นั่นแหล่ะค่ะ จึงเติบโตมากับความเชื่อ
ความเข้าใจแบบนั้น จึงปล่อยแม่ให้ทำบุญแบบเอาเป็นเอาตายไปตามประสาคนชอบทำบุญนั่นเอง

แต่มาตอนนี้พอเริ่มเรียนรู้และเริ่มเข้าใจเรื่องการทำบุญและการปฎิบัติธรรมที่ถูกต้องบ้างแล้ว
(แต่ก็ความรู้ก็สั้นกว่าหางอึ่งมากๆๆๆค่ะ) ก็มองเห็นว่าการที่แม่ทำบุญมากๆนั้นก็ดีอยู่หรอก
แต่ผลบุญช่วยให้พ้นทุกข์อย่างแท้จริงไม่ได้ จึงพยายามจะฉุดรั้งแม่ให้เดินเข้าสู่เส้นทางการปฎิบัติธรรม
เพื่อความหลุดพ้นอย่างแท้จริง แต่ดูแม่ก็ไม่ค่อยจะเชื่อหรอก เพราะชอบทำบุญมากกว่านี่นา
แม่ว่าได้ทำบุญแล้ว...ชื่นนนนนนใจจริงๆ

ที่จริงแม่ก็ปฎิบัติธรรมอยู่บ้างนะคะ แต่ไม่ค่อยถูกต้องเท่าไหร่ วัดที่แม่ไปทำบุญบ่อยๆ สอนให้คนทำบุญมากกว่า
ไม่ค่อยได้สอนให้ปฎิบัติธรรมเท่าไหร่ ดู้หมือนนอกจากจะรู้แนวทางการปฎบัติธรรมมาจากรุ่นปู่ย่าตายายแล้ว
แม่ยังได้แนวทางการปฎิบัติมาจากการได้เสวนาธรรมกับผู้ที่ไปวัดด้วยกันนั่นเอง มิใช่ครูบาอาจารย์ที่ไหน
และจากการได้รับรู้แนวทางการปฎิบัติที่ถ่ายทอดกันมาเช่นนี้ ทำให้แม่เข้าใจและเชื่อมั่นว่าการนั่งสมาธินั้นคือ
การนั่งเฉยๆให้ใจสงบ นั่งไปนานๆจะได้เห็น แสง สี เสียง ดุจงานนิทรรศการสะพานข้ามแม่น้ำแควฉะนั้น
แม่จึงพยายามที่จะเห็น แสง สี เสียง บ้างให้ได้ ทั่นยายคิดในใจว่า โธ่..แม่จ๋า...อยากดูนิทรรศการ แสง สี เสียงก็ไม่บอก
จะได้พาไปดู ให้ฉ่ำใจไปเลย ไม่ต้องมานั่งหลับตาให้เมื่อยแบบนี้หรอก...แต่ไม่กล้าไปคัดค้านแม่ตรงๆหรอกค่ะ
ก็รู้ๆนิสัยแม่อยู่นี่นาว่า พูดผิดหูนิ๊ดดดดดเดียว..เดี๋ยวได้มีงอนแน่ๆ ทีนี้ละตัวใครตัวมันล่ะค่ะ อิ อิ

ก็เลยต้องใช้วิธีค่อยๆแซะความเชื่อที่ยึดมั่นถือยึดมั่นเก่าๆออกไปทีละนิดโดยไม่ให้รู้ตัว
ไม่งั้นเดี๋ยวมี "ต่อต้าน" และหากแม่รู้สึกต่อต้านขึ้นมาแล้วละก้อ ที่นี้ละจะตั้งป้อม ร้อยก็ต่อ พันก็ต้าน
โดยไม่ฟังเหตุผลกันล่ะ การจะฉุดดึงให้เข้ามาปฎิบัติในเส้นทางที่ถูกต้องนั้นก็จะ ยากเกินบรรยายเลยล่ะค่ะ
จึงต้องใช้วีธีค่อยๆโน้มจิตใจให้คล้อยตามที่ละนิด เรียกว่า "ค่อยๆโน้มกิ่งฟ้า " ว่างั้นเถอะ เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก

สวัสดีครับทั่นยาย น้องสาวเกิดแก่ น้องเพียงฝัน ลุงเปาฯ คุณครูวิทย์ คุณบีบี น้องปลายฟ้า และพี่น้องทุกท่านครับ

ช่างเป็นครอบครัวที่น่ารักจริงครับ น้องเกิดแก่ อ่านที่สนทนากับคุณพ่อแล้ว ทำให้ดูว่าเป็นครอบครัวที่น่ารักและอยู่ในธรรมจริงๆ ขอโมทนาสาธุกับถ้อยคำทีสนทนาและความกตัญญูของน้องสาวคนนี้ครับ

ท่านยายฟังดูแล้วยังไม่แข็งแรงเลย หมั่นหาอะไรทานเสริมสักหน่อยน่ะครับ ผู้หญิงที่เป็นคุณแม่แล้ว ปัจจุบันหลังคลอดบุตร อยู่ไฟไม่ครบและไม่ถูกวิธี เวลาเกิดเจ็บป่วยหรือผ่าตัดอะไรสักทีหนึ่ง จะฟื้นตัวค่อนข้างช้าครับ ผมไม่ทราบว่าทั่นยายผ่าอะไรน่ะครับ แต่ถ้าเป็นช่องท้อง ควรหาทานยาเสริมเหมือนกับอยู่ไฟน่ะครับ จะทำให้สุขภาพฟื้นตัวเร็วขึ้นครับ ถ้าอย่างไรลองแวะไปหาหมอแผนโบราณสักครั้ง ให้เขาจัดยาหม้อมาต้มทานเสริม หรือไปที่ รพ.เทียนฟ้า ไปให้หมอท่านจับแมะดูน่ะครับ จะได้แข็งแรงเร็วขึ้นครับ

ขอให้ทั่นยายมีสุขภาพแข็งแรงโดยวัยน่ะครับ
อ้อ สำหรับคุณแม่ทั่นชอบทำบุญ สร้างทาน หากท่านไม่ชอบทางภาวนา ก็คงเป็นเพราะเวลาท่านยังไม่ถึงที่จะเปิดรับทางนี้ครับ ทั่นยายเวลาปฏิบัติหรือสร้างบุญก็อธิษฐานให้ท่านด้วยครับ การทำบุญสร้างทานบ่อยๆ ก็เป็นพื้นฐานทุนรอนในโอกาสต่อไปครับทั่นยาย

คุณนพกรณ์คงไม่ได้ติดตามข่าวของทั่นยาย ที่ผมตามไปที่ลานธรรมนะครับ งั้นตามลิงค์ที่ผมวางไว้นี้ไปเลยนะครับ แล้วจะรู้รายละเอียด
ลุงเปา ครับ

วันนี้คิดถึงทั่นยายมากๆก็เลยไปที่เวบ ลานธรรม ที่ทั่นยายและเหล่ากัลยาณมิตรพากันสิงสถิตอยู่ ก็ได้ไปเจอกระทู้นี้ ที่ให้กำลังใจทั่นยาย จึงรู้ว่าทั่นยายของพวกเราสุขสบายดี มีความสุข จ๊ะๆจ๋าๆเอิ๊กๆอยู่กับการต้อนรับเพื่อนๆที่เข้ามาเยี่ยมไม่ขาดเลย ใครอยากไปเห็นทั่นยาย ตามลิงค์ข้างล่างนี้ไปเลย เน้อ

ลุงเปา จ้า

http://larndham.org/index.php?/topic/41708-%e0%b8%81%e0%b8%b3%e0%b8%a5%e0%b8%b1%e0%b8%87%e0%b9%83%e0%b8%88-%e0%b9%81%e0%b8%94%e0%b9%88-%e0%b8%97%e0%b8%b1%e0%b9%88%e0%b8%99%e0%b8%a2%e0%b8%b2%e0%b8%a2-%e0%b8%84%e0%b9%88%e0%b8%b0/

สวัสดีค่ะ ทั่นยาย พี่ชายนพ ลุงเปา คุณครูวิทย์ คุณบีบี น้องเพียงฝัน น้องปลายฟ้า และญาติธรรมทุก ๆ ท่าน

เกิดแก่..ก็ ขออนุโมทนากับทั่นยายด้วยเช่นกันค่ะ
ทั่นยาย..จ๋า ทั่นยายเองก็เป็นลูกกตัญญูยอดเยี่ยมเชี่ยวค่ะ การให้ธรรมะด้วยการแนะนำหรือแนะแนว
ให้กับบิดา มารดา นี่เขาว่า เป็นการตอบแทนบุญคุณอย่างสูงสุด สำหรับเกิดแก่เองนั้นสติปัญญาทาง
ธรรมะนี่ก็สั้นกว่าหางอึ่งเสียอีก ทำได้อย่างมากก็แค่ส่งเสริมหาหนังสือหนังหามาให้ท่านได้อ่านได้
ศึกษา ได้สนทนาซักถามความสงสัย ต่อต่าย เพื่อต่อยอดกัน เกิดแก่เองก็เคยตั้งคำถามพ่ออยู่บ่อย ๆ
ว่าพ่อเห็นอะไรบ้างไหมเวลานั่ง เพราะถ้าจะมองว่าการปฏิบัติธรรม โดยการสวดมนต์ นั่งสมาธิ
เกือบยี่สิบปีที่พ่อปฏิบัติเช่นนี้มาอย่างต่อเนื่องพ่อน่าจะเห็นอะไร ต่อมิอะไรตามที่บางคนเขา “ว่ากัน”
บ้าง ถามทีไร..พ่อก็บอกว่า “ไม่เคยเห็นอะไรเล้ยยย” แต่..พ่อบอกว่า “เห็นแต่ความว่างมากขึ้น”
เอาละซี..อยากเห็นบ้าง ศรัทธาท้วมท้นล้นเอ่อขึ้นมาจนแทบล้นอก จุดประกายไฟที่กำลังริบหรี่
ให้ลุกโชติช่วงขึ้นมา เพราะหวังอยากเห็น “ความว่าง”บ้างสรุปก็คือการปฏบัติของเกิดแก่นี่ต้องอาศัย
การกระตุ้นอยู่ตลอดเวลา อิอิ อย่างที่ทั่นยายเองก็เคยกระตุ้นให้เกิดแก่ได้เกิดการฮึกเหิมนั่นแหละค่ะ
แต่..เกิดแก่ว่าถ้าได้เห็นนิทรรศการ แสง สี เสียง สักครั้งก็น่าสนใจอยู่นะค่ะ จะได้รู้อารมณ์นั้นว่า
จะตื่นตา ตื่นใจ ขนาดไหน อิอิ


ขอบคุณค่ะ พี่ชาย (นพ) ที่ชมเชยมาให้ชื่นใจ ก็เรามีกันสองคนพ่อลูก และเกิดแก่เองได้ให้สัญญา
ไว้กับแม่และเป็นสัญญาครั้งสุดท้ายของลมหายใจแม่ ค่ะ สัญญาว่าจะดูแลและปรนิบัติพ่อให้ดีที่สุด
เท่าที่ลูกคนหนึ่งต้องกระทำ

น้องเพียงฝันจ๋า..ขอบคุณมากนะค่ะที่คอยห่วงใยและไถ่ถามความเป็นไปอยู่เสมอ ๆ

ขอบคุณลุงเปาฯมากเลยครับ ระยะหลังนี่ผมเข้าไปลานธรรมไม่ได้เลยครับ จำชื่อที่ใช้เป็นสมาชิกไม่ได้ครับ เลยไม่สามารถตามข่าวคราวได้ ต้องทิ้งไปเหลือมาช่วยตอบกระทู้ที่วัดเกาะฯอย่างเดียวครับ ลุงเปาฯส่งเวปมาให้ ทำให้ได้ตามเรื่องเจ็บไข้ของทั่นยาย จนทราบที่มาที่ไป ขอบคุณมากๆ ครับ

สวัสดีค่ะ

เมื่อวานกำลังพิมพ์ข้อความตอบกระทู้อยู่ มีสาวนางหนึ่งมาชวนคุยอยู่นั่นแล้ว
ทั่นยายก็พยักพเยิบ อือ ..ออ ไป เธอเลยคุยใหญ่เลยไม่มีทีท่าว่าจะจบง่ายๆ
ทำเอาเพิมพ์ผิดพิมพ์ถูก พิมพ์วกไปเวียนมา หนักเข้าต้องยอมแพ้เลิกพิมพ์
แล้วนั่งฟังเธอคุยอย่างเดียว คนฟังเหนื่อยแล้ว แต่คนคุยยังไม่เหนื่อย...อิ อิ อิ

ข้อความเมื่อ: 14 สิงหาคม, 2011, 08:27:24 pm
ข้อความโดย: อุบาสกนพกรณ์
ผมไม่ทราบว่าทั่นยายผ่าอะไรน่ะครับ แต่ถ้าเป็นช่องท้อง ควรหาทานยาเสริมเหมือนกับอยู่ไฟน่ะครับ
จะทำให้สุขภาพฟื้นตัวเร็วขึ้นครับ ถ้าอย่างไรลองแวะไปหาหมอแผนโบราณสักครั้ง ให้เขาจัดยาหม้อมาต้มทานเสริม
หรือไปที่ รพ.เทียนฟ้า ไปให้หมอท่านจับแมะดูน่ะครับ จะได้แข็งแรงเร็วขึ้นครับ

ทั่นยายไม่ได้ผ่าช่องท้องค่ะ แต่ผ่าที่เหนือเนินอกใกล้กับไหปลาร้าค่ะ
ขอบคุณค่ะพี่นพที่ให้คำแนะนำเรื่องยาเสริม แต่ทั่นยายทานยาน้ำ , ยาหม้อ ยาต้ม ไม่เป็นค่ะ
ทานทีไรอาเจียนทุกทีเลย ทานเป็นแต่ยาเม็ดค่ะ ตอนนี้ทั่นยายก็ทานยาสมุนไพรอยู่ค่ะ
แต่ทำเป็นแคปซูนแล้วเม็ดใหญ่โตมโหราน ติดคอบ่อยมากๆ มียาฉีดด้วยครั้งละ 2 เข็มค่ะ
ยาฉีดนี่จะปวดมาก หลังจากฉีดยาก็จะมึนศีรษะ และคลื่นไส้อยากอาเจียนไปหลายวันเลยค่ะ
แต่ก็ต้องทนตามประสาคนมีเวรกรรมเยอะมากๆๆ ๆๆๆๆ ค่ะ แหะ แหะ

ข้อความโดย: paobunjin
คุณนพกรณ์คงไม่ได้ติดตามข่าวของทั่นยาย ที่ผมตามไปที่ลานธรรมนะครับ
งั้นตามลิงค์ที่ผมวางไว้นี้ไปเลยนะครับ แล้วจะรู้รายละเอียด

ขอบคุณตาเปามากค่ะที่ช่วยส่งข่าวเรื่องการเจ็บป่วยของทั่นยายให้พี่นพและญาติธรรมได้ทราบ
เวลาทั่นยายหายไปทุกคนจะได้อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลไปให้ได้ถูกค่ะ อิ อิ อิ

ข้อความโดย: เกิดแก่
เกิดแก่..ก็ ขออนุโมทนากับทั่นยายด้วยเช่นกันค่ะ
ทั่นยาย..จ๋า ทั่นยายเองก็เป็นลูกกตัญญูยอดเยี่ยมเชี่ยวค่ะ การให้ธรรมะด้วยการแนะนำหรือแนะแนว
ให้กับบิดา มารดา นี่เขาว่า เป็นการตอบแทนบุญคุณอย่างสูงสุด

อนุโมทนากับเกิดแก่ด้วยเช่นกันค่ะ สาธุ
เกิดแก่จ๋าต้องให้พ่อของเกิดแก่มาคุยกับแม่ทั่นยายค่ะ รับรอง ต้องทำตาโต อ้างปากค้างเลยล่ะค่ะ
แม่น่ะเล่าเรื่องการปฎิบัติได้หนุกหนานมากค่ะ เคยถามแม่ว่าเคยเห็น แสง สี เสียง อย่างที่"เขาว่ากัน" แล้วหรือ
แม่บอกว่ายังไม่เห็นหรอกแต่จวนแล้ว แน่ะ ..ดูสิรู้ด้วยนะว่าจวนแล้ว ทั่นยายก็ถามต่อ แม่รุ้ได้ไงว่าจวนแล้วง่ะ
แม่บอกว่า ตอนนี้แม่เริ่มเห็นแสงสีขาวเลือนลางแล้ว..เป็นไงล่ะ แม่ทั่นยาย เก่งมั้ยล่ะ อิ อิ
ตั้งแต่ทั่นยายได้เรียนรู้การปฎิบัติภาวนาในแนวทางที่ถูกต้องนี่ คุยกับแม่ทีไรเป็นได้ขัดคอกันทุกทีล่ะค่ะ
แม่บอกว่าอย่างนี้.....ลูกจะบอกว่าไม่ใช่อย่างนั้น.....พอแม่บอกว่าอย่างนั้น...ลูกจะบอกว่า อย่างนี้ตะหาก
พักเดียว...วงแตก....ต้องแยกวง...เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก

ไปลานธรรมมา เห็นที่หลวงพี่ พอแล้ว (เป็นพระที่คุ้นเคยกับท่าน ในลานธรรม ชอบอ่านธรรมะของท่าน และท่านก็เคยเป็นแขกประจำของ บ้าน"เรือนใจในลานธรรม"ของทั่นยาย)ท่านมาเยี่ยมทั่นยาย ด้วยธรรมะ ที่อ่านแล้ว อยากให้ชาวเราได้อ่านด้วยจังเลย (แต่ทั่นยายอ่านแล้ว เป็นปลื้มอยู่คนเดียว เล้ย อิอิ)
สาธุ สาธุ สาธุ

ตอบ: 11/08/2011 - 16:31

ทั่นยาย.... หายก็ตาย ไม่หายก็ตาย อยู่ก็ให้สบาย ตายก็ขอให้ไปดี ทำบุญมาขนาดนี้ สบายทั้งอยู่และตายแน่นอน คนในโลกนี้ชอบลากกันให้อยู่นาน ๆ ไปดูบนสวรรค์ เค้าจะพูดว่า ท่านรีบ ๆ กลับมานะ มาอยู่วิมานนะ รีบละสังขารมนุษย์อันเน่าอยู่เป็นนิจนี้เถอะ มาเอารูปอันเป็นทิพย์ สวรรค์ วิมานอันเป็นทิพย์รออยู่ บนโลกบอก หือๆๆๆๆๆ อย่าตายนะ กายเน่าป่วยจะแย่อยู่แล้ว เปรียบก็เป็นรถเก่า วิ่งแทบจะไม่ได้ ดีกว่าเกวียนหน่อย ก็ยังบอกอย่าตายนะ บริวาร บนวิมานในสวรรค์บอก รีบ ๆ ละสังขารมาอยู่ด้วยกันนะ 55555555 โลกเป็นอย่างนี้เอง

อยู่ก็ให้สบายใจ ตาย ก็ขอให้ไปดี มีพระนิพพานเป็นที่สุด ทำไงล่ะราชรถมันกลายเป็นเกวียนหักไปแล้ว 55555 หายก็ตาย ไม่หายก็ตาย อยู่...ทำบุญให้มากที่สุดนี่แหละดีแล้ว....


บุญใดอันเป็นไปเพื่อการทำให้คนอายุยืน ขอบุญเหล่านั้นจงถึงแก่ทั่นยายโดยไม่ต้องโมทนา หากทั่นยายอยู่แล้วเป็นประโยชน์ต่อตนเอง และพระศาสนา ขอให้ทั่นยายจงมีอายุยืนยาวต่อไปให้ถึงที่สุดเถิด

ทั่นยายเอ๋ย วันนี้มีเพื่อนเก่าของเราเข้ามาทักตาเปาในเอ็ม
จำได้ไหม? ติดตามอ่านเลยนะ

nid says:
สวัสดีค่ะ
nid says:
สบายดีนะคะ
pao says:
จ้า
pao says:
คุณงิ้มหรือเปล่านี่?
nid says:
ใช่ค่ะ
pao says:
แม่นบ่? ใชไหม?
nid says:
แม่นจ้า
pao says:
แหม ไม่เจอกันซะนานมากเลย
nid says:
ท่านเปา สบายดีนะคะ
pao says:
ได้ข่าวทั่นยายบ้างไหม?
pao says:
สบายดีจ้า
nid says:
ข่าวเกี่ยวกับอะไรเหรอคะ
pao says:
ผ้าตัด
nid says:
ขอบคุณที่ส่งข่าวให้ทราบ
nid says:
ขอบคุณมากค่ะ
pao says:
จ้า
nid says:
สงสารจังเลย
pao says:
พวกเราก็ได้แต่เอาใจช่วย
nid says:
จะบอกให้เพื่อนไปเยี่ยมแทนค่ะ
pao says:
จ้า
pao says:
ไปออสเตรีย ไปเที่ยวหรือเรื่องการค้า?
nid says:
เที่ยวค่ะ
nid says:
6-12 กย นี่ค่ะ
nid says:
ท่านเปา
nid says:
งิ้มฝากข้อความถึงทั่นยายด้วยนะคะ
nid says:
สวัสดีค่ะ ทั่นยายของพี่งิ้ม
พี่งิ้มขอโทษมากๆ ที่ละเลยน้องสาวที่น่ารักคนนี้ไปอย่างไม่น่าให้อภัยตัวเอง วันนี้ถ้าไม่ทักท่านเปา ก็คงยังไม่รู้เรื่อง ทุกสิ่งที่เกิดกับทั่นยาย พี่เจอมาก่อนแล้ว ไม่ต้องกลัวนะน้อง บุญกุศลที่พวกเรามั่นทำมาโดยตลอด โดยเฉพาะจิตใจอันงดงามของหนูจะรักษาหนูคนเราไม่ถึงคราวไม่วายชีวีหรอกค่ะ ทำไมพี่ถึงเลือกชื่อ พลังบุญ เพราะพี่รู้ว่ามันมีจริงค่ะ พลังบุญจะปกปักรักษาเรานะคะ ขอให้มีกำลัง
พลังบุญจะปกปักรักษาเรานะคะ ขอให้มีกำลังใจที่ดี คิดอยู่เสมอว่า เราจะต้องหาย เราต้องหาย อะไรที่เรายังไม่ได้ทำเราต้องทำให้เสร็จ ไม่งั้นเราจะไม่ยอมตาย เรายังต้องการเห็นความสำเร็จของลูก คิดในสิ่งดีๆ ว่างเมื่อไร พุทโธ เมื่อนั้นกำลังใจเป็นสิ่งสำคัญเราต้องให้กำลังใจตัวเราเอง กำลังใจจากผองเพื่อนญาติพี่น้องจะช่วยให้เรามีแรงต่อสู้ แต่กำลังใจใหนๆ ก็สู้กำลังใจจากตัวเราเองไม่ได้นะคะ พี่เป็นกำลัีงใจให้หมดใจเลย
nid says:
สงสารน้องจัง
พร่งนี้จะโทรไปคุย
อยากบอกว่า ไม่ต้องกลัว
งิ้มเคยโดนมาก่อน
คีโมซะผมร่วงหมดหัว
nid says:
ทั่นเปาจะไปแล้วเหรอคะ
pao says:
จะเอาข้อความคุณงิ้มไปวางให้จ้า
nid says:
ขอบพระคุณค่ะ
nid says:
งั้นงิ้มไปเดินจงกรม นั่งสมาธิก่อนนะคะ จะแผ่เมตตาให้ทั่นยายด้วย
pao says:
จ้า
nid says:
ท่านเปา โมทนานะคะ
nid says:
ขอบคุณค่ะ
nid says:
สวัสดีค่ะ
pao says:
สาธุ
nid says:
ท่านเปา
nid says:
มีอีกท่อนค่ะ
nid says:
ด้วยกุศลผลบุญที่พี่งิ้มทำมาแล้วตลอดชีวิต ขอให้ผลกุศลนี้จงช่วยปกป้องคุ้มครองน้องสาวคนนี้ให้รอดปลอดภัยนะคะ ขอให้หายวันหายคืน เพี้ยงๆ หายๆ โรคร้ายหายวับในทันใด สู้ๆ นะคะ

รักทั่นยายค่ะ

พี่งิ้ม

สวัสดีค่ะ พี่เดฟ พี่ดาว พี่บุษ พี่วรรณ ลุงโจ
ทั่นยาย พี่นพ ลุงเปา ครูวิทย์ พี่เกิดแก่ คุณน้องรัก
ลุงบีบี พี่ปิศาจ พี่โดด พี่อ๋อย และญาติธรรมทุกท่านค่ะ



ทั่นยาย พี่เกิดแก่ขา สู้ๆค่ะ
อนุโมทนาสาธุ กับท่านทั้งสองค่ะ
ลูกยอดกตัญญูค่ะ

ขอบคุณพี่นพ ลุงเปา ทั่นงิ้ม ค่ะ