ท่อง....ทะเลใจ

สวัสดีค่ะครูวิทย์ ดีใจจังค่ะที่ครูวิทย์แวะมาเยี่ยมเยือนค่ะ
ทั้งครูวิทย์ ทั่นบีบี และเพื่อนที่เป็นครูหลายท่านมาแนวเดียวกันเลยค่ะ
คือมีโครงการงานต่างๆเพื่อด็กและเพื่อเพื่อนครูมากมายจนล้นมือ
รู้แล้วล่ะว่าทำไมจึงเปรียบว่าครูคือเรือจ้าง ก็เล่นแจวกันไม่หยุดไม่หย่อนแบบนี้นี่เอง อิ อิ

ฝนตกต้อง ตามฤดู ลงสู่พื้น (ครูวิทย์)
ความชุ่มชื้นไหลลู่สู่ป่าเขา
ชะความแห้งแล้งกันดารมานานเนา
ให้ป่าเขาลำเนาไพรได้ฉ่ำเย็น

ฝนแห่งธรรมตามฤดูตกสู่หล้า
ใจโหยหาเหือดหายในทุกข์เข็ญ
ละอองธรรมฉ่ำซ่านสะท้านเย็น
ฝนกระเซ็นเป็นบทธรรมคอยพร่ำพรม...

นมัสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์เดฟ อาจารย์ดาว คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพกรณ์ ลุงเปา ลุงบีบี ครูวิทย์ พี่เกิดแก่ ทั่นยาย พี่โดด พี่อ๋อย
พี่รักกี้ พี่ปลายฟ้า พี่พญามาร พี่แปดคิว คุณเล็ก คุณน้องรัก และญาติธรรมทุกท่านค่ะ


หยดน้ำฝนหลั่งรินลงล้างแผล
ที่ถูกเขารังแกให้เลือนหาย
มินานจักสมานทั้งใจกาย
คงเหลือเพียงร่องลายที่จารจำ


สาธุค่ะ ทั่นยาย ครูวิทย์
และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

คงเหลือเพียงร่องลายที่จารจำ
ฝนกระหน่ำซ้ำใส่ใจเป็นแผล
ถูกความรักผลักไสไม่เหลียวแล
ก็ได้แต่ก้มหน้ามารับกรรม...

เพียงฝันจ๋ากลอนไพเราะมากค่ะ
ป่านนี้อาจารย์ท่านนั่งยิ้มแล้วค่ะที่มีลูกศิษย์เก่งแบบนี้ค่ะ

มนุสสา แปลตามศัพท์ ว่าใจสูง
จงชักจูง ใจตน ขึ้นบนไว้
กิเลสฝน จะรั่วหล่น ลงเท่าใด
ก็จะไม่ ขังค้างใจ เราได้เลย (ครูวิทย์)

ครูวิทย์เอ๋ย นานๆมาครั้ง แต่มาแต่ละครั้ง สุดยอดไปเลย
เหมือนฝนตกจนน้ำนอง ความแห้งแล้วหมดไป สุดยอดๆ พะยะค่ะ ฮา ฮา

คงเหลือเพียงร่องลายที่จารจำ
ฝนกระหน่ำซ้ำใส่ใจเป็นแผล
ถูกความรักผลักไสไม่เหลียวแล
ก็ได้แต่ก้มหน้ามารับกรรม... (ทั่นยาย)

ก็ได้แต่ก้มหน้ามารับกรรม...
ในไม่ช้าความช้ำจะเหือดหาย
เพราะกุศลผลบุญหนุนมากมาย
จะละลายเวรกรรมเคยทำมา

มาชาตินี้ท่านสร้างแต่กุศล
พุทธมนต์ชื่นฉ่ำนำผลา
ท่านมาถึงครึ่งทางมรรคา
พระธรรมาโอบอุ้มช่วยคุ้มภัย เทอญฯ

เห็นไหมๆ?พอทั่นยายกลับมาบ้าน ลูกหลานญาติมิตรมากันตรึม....
อยู่ที่นี่นานๆเถิดทั่นยายเอ๋ย เรามีบ้านแค่สองหลัง เรือนใจและวัดเกาะ เท่านั้น
เกาะกลุ่มกันไว้เถิด ผู้ที่ยังไปๆมาๆ เพราะเวลาอาจจะไม่อำนวย
แต่ที่แน่ๆ ที่ไหนๆสบายอก สบายใจ ใครๆก็อยากมาเยี่ยยามถามข่าว
มาแล้ว เหมือนได้เข้ามาสู่ร่มเงาอันร่มรื่นที่ชาวเราแบ่งปันน้ำใจให้แก่กันอยู่เสมอๆ
สาธุ....

ขอบคุณค่ะ ทั่นยายขา!!
เพียงฝันกำลังคลานอยู่ทุกเช้าเย็นค่ะ ยังตามทุกท่านไม่ทันค่ะ
อย่ายกยอมากไปค่ะ เด๋วทั่นยายหนักน๊า เอิ๊กๆๆๆ

สาธุค่ะ ลุงเปา ครูวิทย์ ทั่นยาย

เพียงฝันจ๋าม่ายได้ยกยอค่ะ แค่ยกมือค่ะ อิ อิ
อ้อ..อีกอย่างเพียงฝันอายุไม่ถึงห้ามเข้าคานทองเด็ดขาดค่ะ อิ อิ

เดินเลาะลัดชายป่ามรรคาเปลี่ยว
มาโดดเดี่ยวเปลียวใจอาลัยแสน
ตกระกำลำบากจากเมืองแมน
ให้แร้นแค้นยากยิ่งจริงหนอเรา

หันทางซ้ายแลขวาหาไม่เห็น
ที่ซึ่งเป็นเรือนนอนแต่ก่อนเก่า
มาอยู่ดงซอกซอนห่อนทำเนา
โอ้หนอเราไร้ญาติอนาถใจ

เห็นร่มไม้ใบบังนั่งแอบอิง
มองทุกสิ่งดูแปลกตาน่าสงสัย
สิ่งที่เห็นอยู่รอบข้างต่างเปลี่ยนไป
ทุกสิ่งไซร้ล้วนฉวยฉาบภาพลวงตา...

สรรพสิ่งล้วนเป็นสมมุติ คือภาพลวงตาทั้งสิ้น..

นมักสการพระคุณเจ้าค่ะ
สวัสดีค่ะ อาจารย์เดฟ อาจารย์ดาว คุณป้าวรรณ ลุงโจ
พี่นพ ทั่นยาย พี่โดด พี่อ๋อย พี่เกิดแก่ คุณวิทย์ พี่พญามาร
พี่ปลายฟ้า พี่รักกี้ ลุงเปา ลุงบีบี คุณมายา คุณน้องรัก
คุณเล็ก พี่แปดคิว พี่นันท์ และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

จับมือสานสัมพันธ์บานระยับ
ดุจประดับดอกไม้ให้โลกหนอ
ที่ตรงนี้มีความรักหากยามท้อ
คอยถักทอถามไถ่ปลอบใจกัน

บัวมีใยใจมียายมิห่างหาย
วอนฝากสายลมเย็นเป็นตัวแทนฉัน
อยู่ทุกที่ทุกทางอย่างเงียบงัน
หากแต่พลันพบได้ไม่ไกลเลย

ขอบคุณทั่นยายอีกรอบค่ะ

เพียงฝันจ๋าคารมร้ายนักเชียวนะคะ เก่งจริงนะตัวแค่เนี๊ยะ อิอิ

บัวมีใยใจมียายมิห่างหาย (เพียงฝัน)
ในใจยายมีใยบัวพัวพันอยู่
สายใยรักจากหัวใจใครไม่รู้
ร้อยรัดอยู่ในหัวใจด้วยใยบัว

ใจงามงามของเพียงฝันนั้นเองหนอ
มาเติมต่อใจเฉาเฉาเงาสลัว
มาถักทอห่อไว้ด้วยใยบัว
ใจมัวมัวได้ใจงามตามดูแล...

เพียงฝันจ๋าเอาใยบัวมาร้อยรัดมัดหัวใจทั่นยาย
จนหายใจม่ะออกแย้วค่ะ เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก

ทั่นยายนั่งยิ้มหวานอ่านตรงนี้
หลานคนดีหน้าใสไม่อยู่เฉย
มาถือถุงแบกไถไฉนเลย
เหมือนคนเคยคุ้นกันรำพันมา

ทั่นยายขา!!
เพียงฝันกำลังคลานอยู่ค่ะ ยังตามทั่นยายมะทันค่ะ เอิ๊กๆๆๆ

ขอบคุณทั่นยายค่ะ

เพียงฝันจ๋าไหงต้องแบกไถด้วยล่ะคะ
หรือว่าจะชวนทั่นยายไปทำนาเหรอก๊ะ...555

มาถือถุงแบกไถไฉนเลย (เพียงฝัน )
เพียงฝันเอยหลานน้อยกลอยใจจ๋า
รู้หรือเปล่าว่าหากเราไปทำนา
ควายคงด่าร้องไอ๋หย๋าน่ารำคาญ...อิ อิ อิ

เพียงฝันจ๋าขืนทั่นยายไปทำนานะ ควายมันคงไม่ยอมไถนาให้แน่ๆค่ะ
เพราะมันคงรำคาญที่ทั่นยายเดินตามมันไม่ทันหน่ะค่ะ เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก...