ท่อง....ทะเลใจ

สวัสดีทุกๆๆท่านค่ะ

หายไปหลายวันได้แต่ส่งความคิดถึงมาให้ทุกคนไม่ทราบมีใครได้รับบ้างหรือเปล่าคะ
ที่ทั่นยายหายไปไหนหรอก แค่ไปรับโชคสองชั้นมาค่ะ อิ อิ
วันอาทิตย์ไปฉีดยามาก็ร่อแร่แล้วนะ วันจันทร์เป็นไข้หวัดอีกที่นี้ล่ะหนุกหนานเลยค่ะ
อาการที่ฉีดยาจะมึนหัว ผอืดผะอม พอเป็นไข้หวัดซ้อนเข้ามาอีก เจอโชคสองชั้นแบบนี้
คนบุญ (หัว)หนัก ก็ลุกไม่ขึ้นเลยพังพาบอยู่กับที่นอนนั่นเอง พิษไข้ทำให้รู้สึกอึดอัดหายใจ
ไม่สะดวก แถมไอตลอดเวลาไอจนเจ็บไปหมด หลับๆตื่นๆตลอด อะไรก็พอรับไหวค่ะ
แต่ที่แย่ที่สุดคือทานอะไรไม่ได้เลยนี่สิ ปกติไม่สบายทานข้าวต้มกับผัดผักบางครั้งต้องขอเติมข้าว
แต่หนนี้ต่อมรับรู้รสเสื่อมแน่ๆเลย ทานอะไรเข้าไปมันรู้สึกเฝื่อนจนขมไม่หมด
เอ้า..ทานข้าวเปล่าใส่ซีอิ้วขาวก็ได้ ก็ได้แค่ 5-6 คำ เกินนั้นมีอาเจียนแน่ๆ
เพิ่งฟื้นไข้เมื่อวาน ลมหายใจยังผ่าวๆอยู่เลยนะเนี่ย พอสร่างไข้ก็รีบไปทำงาน
หลายคนเห็นสภาพแล้วถามว่าไหวไหมเนี่ย ไม่ไหวก็กลับไปพักเถอะ
แหม...ดูเหมือนทั่นยายจะเป็นคนที่ขยันมากๆเลยนะเนี่ย ที่จริงไม่ได้ขยันอะไรหรอกค่ะ
ก้อหยุดงานไปหลายวันแล้วนี่นา กลัวว่าเจ้านายจะลืมจ่ายเงินเดือนอ่ะค่ะ อิ อิ

ขอบคุณตาเปามากๆเลยค่ะที่ช่วยส่งข่าวให้พี่งิ้มทราบ พี่งิ้มโทรหาทั่นยายแล้วค่ะ
มีข้อแนะนำดีๆสำหรับคนเป็นมะเร็งมากมายเลยล่ะค่ะ พี่งิ้มรำๆจะส่งยามาให้ทานเห็นว่าเป็น
ยาสมุนไพรที่มีหลายคนทานแล้วดีขึ้น แต่เผชิญว่าทั่นยายทานยาน้ำ ยาต้มไม่เป็นจึงขอบายไป
พี่งิ้มแนะนำให้ทานวิตมินซีเยอะๆ เช่นมะขามป้อม พี่งิ้มถามว่าที่กรุงเทพฯมีมะขามป้อมมั้ย
หากไม่มีจะซื้อส่งมาให้ พี่งิ้มยังห่วงว่าหากทั่นยายอยากทานอะไรก็ให้บอกจะจัดส่งมาให้
ดูน้ำใจพี่สาวเราคนนี้สิ น่ารักขนาดไหน ขออนุโมทนาและขอบคุณในความปรารถนาดีของพี่งิ้มอย่างมากค่ะ
ต้องขอชื่นชมว่าพี่งิ้มเป็นหญิงแกร่งและเก่งจริงๆ ขนาดความตายยังต้องยอมสยบเลยอ่ะนะ
มะเร็งขั้นสุดท้าย หมอไม่รับรักษาแล้ว แต่เธอไม่ยอมตายซะอย่าง เธอจึงสู้สุดฤทธิ์
แล้วเธอก็รอดมาได้อย่างปาฏิหารย์จริงๆ ถ้าเป็นทั่นยายนะยอมตายตั้งแต่หมอไล่ให้กลับบ้านแล้วล่ะค่ะ

เพียงฝันจ๋าขอบใจมากๆเลยค่ะที่ส่งความคิดถึงส่งผ่าน sms มาให้และดอกไม้ช่องามนี้ด้วยค่ะ
เหมือนจะรู้ว่าท่านยายไม่สบายเลยนะคะ เอ..หรือเพียงฝันจะมีญาณพิเศษนะเนี่ย จะได้ตั้งให้เป็นแม่หมอซะเลย อิ อิ
อยากจะโทรไปหา แต่ก็หมดปัญญาเพราะช่วงที่ไม่สบายทั่นยายจะไอจนเสียงไม่มีเลยล่ะค่ะ
ถ้าโทรไปคงคุยกันไม่รู้เรื่องแน่ จะส่ง sms กลับก็พิมพ์ไม่ไหวอีกหัวมันหนักอึ้ง
พอลูกขึ้นมาทุกอย่างมันก็เบลอพล่าเลือนไปหมด หัวทิ่มกลับลงไปนอนต่อเช่นเดิม แหะ แหะ
ครูวิทย์ก็โทรมานะคะ แต่ทั่นยายไม่ได้รับเหมือนกัน เพราะไม่มีเสียงนั่นแหล่ะค่ะ
ขืนรับไปเดี๋ยวครูวิทย์จะได้ยินแค่เสียงไอแล้วก็ไอ แล้วก็ไอเท่านั้นอ่ะค่ะ อิ อิ

พอเปิดเนทต้องมาที่วัดเกาะ
อยากได้ยินเสียงหัวเราะ เอิ๊ก เอิ๊ก อิอิ
วันไหนไม่ได้ยินมันเหงาฮิ (ระยอง)
พอได้เห็นแก้มแทบปริ นิ ชัยโย้ ชัยโย

ทั่นยายต้องเวทนาในครานี้
เป็นเพราะมีกรรมเก่าเข้ามาโต้
คงเคยบีบมดแมงแกล้งทำโชว์
จนเขาร้องไห้โฮ แล้วฮา เฮ

หรือแกล้งปล่อยต้นไม้ให้แห้งเหี่ยว
ไม่แลเหลียวรดน้ำต้นดำเด่
หรือแกล้งปล่อยคนรอให้โลเล
แล้วยิ้มเผล่ผลุบโผล่ โห สะใจ

ทุกคนล้วนมีกรรมแต่กำเนิด
แม้เป็นเลิศทางฤทธิ์ยังโดนไล่
อัครสาวกโมคคัลลาไง
มีฤทธิ์เดชเพียงใดยังไม่พ้น

จงอดทนทำใจใช้กรรมเก่า
ที่*สุนัขหัวเน่ามันเห่า,พ่น
เติมน้ำมันแห่งบุญให้บินบน
ความเข้มข้นแห่งกรรมจะเจือจาง

ท่านหลวงพี่ "พอแล้ว"นำแก้วใส
มาโปรดให้ธรรมะเพื่อสะสาง
อยู่ก็สุข ตายก็สุข ทุกเส้นทาง
เดินสายกลางเถิดหนาอย่าทุกข์เลย

จงเอาอย่าง"พลังบุญ"ที่หนุนเนื่อง
ได้ปลดเปลื้องโรคร้างอย่างเปิดเผย
ด้วยกุศลผลบุญที่คุ้นเคย
ขอทรามเชยพ้นบ่วงกรรมด้วยธรรม เทอญฯ

สาธุ สาธุ สาธุ

ตาเปา จ้า
*สุนัข ในที่นี้หมายถึง สุนัขล่าเนื้อ คือกรรมเก่าของเราที่ตามเรามาตลอดเวลา นะครับ

สวัสดีค่ะ พี่เดฟ พี่ดาว พี่บุษ พี่วรรณ ลุงโจ
ทั่นยาย พี่นพ ลุงเปา ครูวิทย์ พี่เกิดแก่ คุณน้องรัก
ลุงบีบี พี่ปิศาจ พี่โดด พี่อ๋อย และญาติธรรมทุกท่านค่ะ



ยามที่จากหากใจเจ้าเฝ้าร่ำหา
น้องจะพาส่งเพลงใจไม่ให้เหงา
ฝากลมผ่านกังวานแว่วเพียงแผ่วเบา
ทำนองเศร้าเราทั้งสองรักนิรันดร์

ทั่นยายขาคิดถึงค่ะ
ทั่นยายออกมาตำหมากได้เพียงฝันก็สบายใจค่ะ

ทั่นยายขา พลังบุญรักษาค่ะ
ครูวิทย์ บ่นอย่างหมีกินผึ้งค่ะ ว่าเหตุใดทั่นยาย จึงไม่รับสายค่ะ
พอทั่นยายแจ้งข่าวให้ทราบก็ดีใจค่ะ เด๋วพรุ่งนี้เช้าจะไปใส่บาตรค่ะ
สาธุค่ะ

สาธุค่ะ พี่นพ ลุงเปา ทั่นงิ้ม ๆ พี่เกิดแก่ ครูวิทย์
เสียงหัวเราะทั่นยายคือโอสถทิพย์ ของพวกเราค่ะ

สวัสดีครับทั่นยาย ลุงเปา น้องเพียงฝัน น้องเกิดแก่และเพื่อนๆญาติธรรมทุกๆท่าน

เรื่องเจ็บป่วยเป็นธรรมดาครับทั่นยาย ผมเองก็เป็นเสียหลายโรค (กลัวน้อยหน้าทั่นยาย) เรื่องจมูกรักษาไปเกือบสิบหมอ จนปล่อยทิ้งให้เป็นเรื่องเวรกรรม
หมอนรองกระดูกสันหลัง ท่อนสามจากก้นกบก็เคลื่อนกดเส้นประสาท หมอจะผ่าก็ไม่ยอมผ่า เมื่อสองเดือนก่อน ก้มไปจะรดต้นไม้ เสียงดังกึกที่หลัง ก็ขา
อ่อนทรุดลงไปนอนอยู่บนสนามหญ้าเสีย 1 ชม. จะเรียกใครก็ไม่ได้ เพราะอยู่บ้านคนเดียว จนรปภ.หมู่บ้านขับรถผ่านมา ให้เขาพยุงขึ้นบ้าน ประคองไปหยิบ
กุญแจให้รปภ.ช่วยล็อกประตู แล้วก็เรียกแท็กซี่ไปโรงพยาบาล หมอก็จะผ่าอีกแล้ว เราก็ไม่ยอม อีก เลยนอนให้หมอนอนดึงคอดึงขาอยู่สองวัน ค่อยยังชั่วก็
รีบออกจาก โรงพยาบาล กลัวประกันเสียเงินเยอะ ทุกวันนี้ขาขวาเดินปวดเสียวมาตลอด เดินมากก็ปวดหลัง และปวดมากที่ตะโพกด้านหลัง ยังไงก็ไม่ยอมผ่า
คิดแต่ว่าเป็นอานิสงค์ที่สมัยเราหนุ่มๆ ไปตีสุนัขเสียขาเป๋ ไปยิงนกเสียหลังหัก ทุกวันนี้กรรมมันมาเอาคืน ปีกลายก็เป็นมะเร็งที่ต่อมลูกหมาก ระยะเริ่มต้น
มีเนื้องอกติดอยู่บนต่อมลูกหมาก โตประมาณ เม็ดถั่วเขียวอยู่ 2 เม็ด ก็เลยไปหาอาจารย์ที่นับถือ เขาก็ให้ไปปฏิบัติเสีย 1 เดือน ทานมังสวิรัติ 2 เดือน สวดมนต์
ไหว้พระไม่แตะต้องเนื้อสัตว์มาตลอดเวลา 2 เดือน เมื่อหมอนัดตรวจอัลตราซาวน์อีกครั้ง ปรากฏว่าเม็ด 2 เม็ดนั้นยุบแห้งไปเสียเฉย ๆ ทางบ้านร้องห่มร้องไห้
ตกใจ เราก็ได้แต่ปลอบเขาอย่างเดียว เออน่ะคนป่วย ปลอบคนไม่ป่วย แสดงว่าเขารักเรามาก กลัวเราไปจากเขา แต่ผมบอกตรงๆ ผมไม่เคยแคร์อ้ายโรคภัย
เหล่านี้เลย มันอยากเกิดก็ให้มันเกิด ชีวิตคนเราอยู่ได้ไม่ถึง สี่หมื่นวันหรอก สั้นนิดเดียว มันจะอยู่ก็อยู่ มันอยากจะไปก็ไป ช่างมัน ช่างมัน เนอะท่านยาย เพราะ
ขืนเราไปคิดถึงมันมาก ใจเราก็ทุกข์ แล้วทำไม่ต้อทุกข์กายแล้วมาทุกข์ใจล่ะ ขอเด้งเดียวก็พอ กายทุกข์ใจไม่ทุกข์ ช่างมันเถิด

ขอให้สุขภาพแข็งแรงเร็วๆน่ะครับทั่นยาย

สวัสดีทุกๆท่านค่ะ

เห็นบทกลอนของตาเปาช่างเข้าท่า
อยากจะฮา..แต่ไม่ไหวไม่ได้แกล้ง
พออ้าปากอยากเอิ๊กอ๊ากมักถูกแซง
ไอ..มันแกล้งกลบเสียงฮา น่าจริงเชียว

ทรมานมากมายไอไม่หยุด
คอชำรุดก็เพราะไอน้ำลายเหนียว
ทั้งเสมหะปนโลหิต..แค่นิ๊ดดดดเดียว
แถมยังเสียวเจ็บสีข้างนั้นอย่าง..แรงงงง

ยิ่งพิจดูก็ยิ่งเห็นเป็นกรรมหนัก
อยากรู้นักกรรมอะไรใยกลั่นแกล้ง
ให้ต้องไอเรื้อรังไออย่างแรงงง
เคยกลั่นแกล้งให้ใครไอหรือไรนา

แต่ช่างเถอะจะอย่างไรก็ไม่หวั่น
ขอสู้กันแค่ตายไม่กังขา
ป่วยก็ตาย...หายก็ตาย ไม่นำพา
คิดเพียงว่าตายอย่างไรจะ....ไปดี

ขอบคุณตาเปามากนะคะ สำหรับบทกลอนให้กำลังใจที่ดีค่ะ และยังนำคำ
เตือนของหลวงพี่พอแล้วมาแบ่งปันให้พี่น้องเราได้ประโยชน์ด้วย ต้องขอบคุณจริงๆค่ะ
ที่จริงข้อความยังไม่จบเพียงแค่นี้ ทั่นยายจึงขออนุญาตินำส่วนที่เหลือมาให้ทุกท่านอ่านให้จบดีมั้ยคะ
ถือว่าอ่านแก้ง่วงก็แล้วกันเนาะ อิ อิ จากข้อความข้างต้นนั้นทั่นยายได้ตอบหลวงพี่พอแล้วไปว่า....

ทั่นยาย
ตอบ: [size=12pt]15/08/2011 - 21:06

นมัสการหลวงพี่พอแล้วเจ้าค่ะ นาน น๊าน นาน ขนาดไหนแล้วหนอไม่ได้เจอหลวงพี่พอแล้วน่ะเจ้าคะ
จะทักว่า..อ้าว..หลวงพี่ยังอยู่รึ..ก้อดูจะไม่เหมาะไม่ควร ใช่มั้ยเจ้าคะ ...
ว่าแต่...ขอนิมนต์หลวงพี่มาสวด เอ้ย มาเทศน์โปรดทั่นยายบ่อยๆด้วยนะเจ้าคะ
พระมาโปรดบ่อยๆ เวลาจะตายจะได้ขอนิมนต์ให้พระล่วงหน้า เอ้ย นำทางไปก่อนเจ้าค่ะ

พอแล้ว
ตอบ: 18/08/2011 - 14:49

ลั่นล้าได้อย่างนี้คงไม่มีอะไรน่าห่วงแล้ว ตายไปแล้วให้รีบ ๆ กลับมาหาเพื่อน ๆ นะ 55555 พอใครจะทำผิด
ก็รีบ ๆ เตือนไปเลย อย่าทำนะมันไม่ดี 55555 บุญใดที่หลวงพี่ทำมาแล้วขอน้อมให้เทวดา พระยายามราช
ขอบอกว่าคน ๆ นี้ น่ารัก เป็นคนดี ยัยงไม่น่าเอาไปหรอก โลกนี้ขาดสีสันไปเยอะ อยู่ได้ก็ขอให้อยู่ไปเรื่อย ๆ
รักษาใจ และรักษาตัว ให้ดี สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม


เห็นมั้ยหลวงพี่พอแล้วท่านสั่งว่า หากทั่นยายตายไปแล้วให้รีบกลับมาหาเพื่อนๆนะ
เอ...แล้วจะไปหาใครก่อนดีล่ะเนี่ย.. แต่ไม่ไปหาตาเปาหรอกนะ เพราะว่าไกล ผีกลัวเหนื่อย
อีกอย่างผีกลัวฝุ่นทรายเดี่ยวหายใจไม่ออกหน่ะ เอิ๊ก เอิ๊ก เอิ๊ก

อุแม่เจ้า...เพียงฝันจ๋าบทกลอนอ่อนหวานไพเราะจังเลยค่ะ
ซาบซึ้งๆๆๆๆยิ่งนักแม่นาง อิ อิ

แหม..ได้ยินเสียงตำหมากทั่นยายด้วยเหรอคะเนี่ย ว่าตำค่อยๆแล้วเชียวนา
แต่ทำไม๊ถึงสะเทือนเลื่อนลั่นไปถึงโน่นได้ก็ไม่รู้เนอะ อิ อิ
นั่นงัย ทั่นยายนึกแล้วเชียวว่าครูวิทย์ท่านคงงอนตะลุ๊บตุ๊ปป่องไปแล้วแหง๋ๆ
เพียงฝันจ๋าฝากบอกครูวิทย์ด้วยนะคะ ว่าทั่นยายต้องขอโทษจริงๆ
เอาไว้จะเลี้ยงก๋วยเตี๋ยวเป็นการไถ่โทษ 2 ชามนะคะ ที่ทั่นยายไม่ได้รับสาย
แต่..ไม่เป็นไรอีกหน่อยครูวิทย์ก็จะชินไปเอง มีหลายคนโทรมาแล้วทั่นยายไม่ได้รับก็เยอะนะ
บางที่โชว์ misscalled 20 กว่าสายก็มี สาเหตุเพราะอะไร ลองไปถามเกิดแก่ดูเถอะค่ะ
ขานั้นน่ะเจอบ่อยจนชินไปแล้วเช่นกันค่ะ เอิ๊ก เอิ๊ก


โห...พี่นพเองก็ผ่านการทดสอบมาไม่ใช่น้อยเหมือนกันนะคะเนี่ย เรียกว่าผ่านสนามรบมาโชกโชน
เฉียดตายมาเช่นกัน จะเจออะไรขนาดไหนก็ไม่หวั่นไหว ตั้งสติได้เสมอตามประสาทหารผ่านศึก อิ อิ
ใช่ค่ะพี่นพ ทั่นยายก็เห็นด้วยเช่นกัน กายทุกข์ ใจไม่ทุกข์ จะเป็นอะไรก็เป็นไป ก็ยังลั้ลลาได้เหมือนเดิม
กายดีแต่ใจทุกข์หน่ะ ตายมานักต่อนักแล้วจริงมั้ยคะ ทั่นยายหน่ะตอนนี้เข้าใจในหลักธรรมที่ว่า
ป่วยก็ตาย ไม่ป่วยก็ตาย.... หายก็ตาย ไม่หายก็ตาย พอเข้าใจตรงนี้แล้วมันโล่งโปร่งเบาสบายไปหมดเลยค่ะ
จะตายตอนนี้ก็ตายได้เลยไม่มีอะไรขัดข้องกังวลอีกแล้วค่ะ แต่หากยังอยู่ก็อยากทำ อะไรที่เป็นประโยชน์ต่อตนเอง
และผู้อื่นเท่าที่จะทำได้ แค่นั้นแหล่ะค่ะที่ต้องการ อย่างน้อยๆแค่ทำให้เกิดรอยยิ้มเพียงเล็กน้อย
หรือเกิดกำลังใจเพียงนิดหน่อยแก่ผู้ที่กำลังทุกข์ก็ถือว่าดีแล้วจริงมั้ยคะ ...ว่าแล้วเราเองก็ต้องยิ้มสู้ต่อไปค่ะ

โพสต์ต้นฉบับโดยคุณ ทั่นยาย

[color=purple]สวัสดีทุกๆท่านค่ะ

เห็นบทกลอนของตาเปาช่างเข้าท่า
อยากจะฮา..แต่ไม่ไหวไม่ได้แกล้ง
พออ้าปากอยากเอิ๊กอ๊ากมักถูกแซง
ไอ..มันแกล้งกลบเสียงฮา น่าจริงเชียว

ทรมานมากมายไอไม่หยุด
คอชำรุดก็เพราะไอน้ำลายเหนียว
ทั้งเสมหะปนโลหิต..แค่นิ๊ดดดดเดียว
แถมยังเสียวเจ็บสีข้างนั้นอย่าง..แรงงงง

ยิ่งพิจดูก็ยิ่งเห็นเป็นกรรมหนัก
อยากรู้นักกรรมอะไรใยกลั่นแกล้ง
ให้ต้องไอเรื้อรังไออย่างแรงงง
เคยกลั่นแกล้งให้ใครไอหรือไรนา

แต่ช่างเถอะจะอย่างไรก็ไม่หวั่น
ขอสู้กันแค่ตายไม่กังขา
ป่วยก็ตาย...หายก็ตาย ไม่นำพา
คิดเพียงว่าตายอย่างไรจะ....ไปดี

ขอบคุณตาเปามากนะคะ สำหรับบทกลอนให้กำลังใจที่ดีค่ะ และยังนำคำ
เตือนของหลวงพี่พอแล้วมาแบ่งปันให้พี่น้องเราได้ประโยชน์ด้วย ต้องขอบคุณจริงๆค่ะ

[font=Angsana New] [size=20pt]ทั่นยายเอ๋ยทรมานอยู่ใช่ไหม?
กับการไอไม่หยุดสุดหลีกหนี
ไอค็อก ค็อก แค็ก แค็ก น่าแปลกซี
ทั้งที่มียาทานบานตะไท

ช่างน่าคิด ปริศนาธรรม นำมาสู่
พินิจดูเถิดหนาน่าจะใช่
อังกฤษนั้นออกเสียงสำเนียง I
แปลเป็นไทยว่า ฉัน นั้นแน่นอน

คำว่า ฉัน ผันดู กู ใช่ไหม?
นั่นอะไร? "ตัวกู ของกู" ก่อน
ไอ ยึดติดตัวตนมิตัดตอน
ลองผันผ่อนปล่อยวาง ว่าง"ตัวกู"

มองรอบกายหมายรู้"ของกู" ทั้งนั้น
ใครเหยียดหยันโกรธเคือง นั่นเรื่อง"หนู"
เก็บมาคิดแค้นใจจนไม่รู้
ว่านั่นครูอาจารย์ ท่านให้ธรรม

ตั้งสติเตือนตนให้พ้นชาติ
เลิกประกาศตัว "I"ในเช้าค่ำ
ว่างจาก"กู" สักวันลองหมั่นทำ
ไอ ประจำอาจหายระคายคอ

ดีใจที่ทั่นยายหัวเราะได้
คนอยู่ไกลคิดถึงจึงอยากขอ
ฝากข้อคิดเตือนใจยามใจท้อ
มาหยอกล้อกันเล่นพอเป็นยา

ตาเปา จ้า

สวัสดีค่ะ พี่เดฟ พี่ดาว พี่บุษ พี่วรรณ ลุงโจ
ทั่นยาย พี่นพ ลุงเปา ครูวิทย์ พี่เกิดแก่ คุณน้องรัก
ลุงบีบี พี่ปิศาจ พี่โดด พี่อ๋อย และญาติธรรมทุกท่านค่ะ

ทั่นยายขาแวะมาเยี่ยมค่ะ
พี่เกิดแก่สบายดีนะคะ

สวัสดีค่ะ พี่ชายนพ ลุงเปา ทั่นยาย คุณครูวิทย์ คุณ บี บี น้องเพียงฝันและญาติธรรมทุกท่าน

เรื่องสบายกายนั้นหนอพอบรรเทา
แค่ชั่วคราวพอหายเหนื่อยเมื่อยอ่อนล้า
สุขเมื่อยามหลับใหลในบางครา
พอตื่นมาก็เจอทุกข์บุกมาเยือน

ส่วนเรื่องใจนั้นหนอก็พอได้
เดี๋ยวดีใจเสียใจคล้ายมีเพื่อน (แล้วแต่เหตุปัจจัย)
เติมชีวิตสร้างสีสันสั่นสะเทือน
คอยย่ำเตือนความเป็นคนบนโลกา

ขอขอบคุณแม่น้องสาวเจ้าเหลือล้น
แม่หน้ามนคนดีที่ห่วงหา
คอยห่วงใยไถถามความเป็นมา
กัลยาณมิตรนี้พี่ไม่ลืม

[size=15pt]ขอบคุณน้องเพียงฝัน และพี่ๆ น้องๆ ทุก ๆ ท่านนะค่ะที่ห่วงใยเกิดแก่เสมอมา
แม้ว่าจะห่างหายไปบ้างก็ยังคิดถึงทุก ๆ ท่านอยู่เสมอนะค่ะ

ห่วงทั่นยายครับ ขอให้สุขภาพแข็งแรงไวๆ และคิดถึงน้องสาวทุกคนครับ ช่วงนี้ไม่มีเวลาเข้ามาเลยครับ ต้องขอโทษทุกท่านด้วยครับ